Obejrzałem wszystkie debaty przed pierwszą turą wyborów prezydenckich. Pierwszą potraktowałem śmiertelnie poważnie, kolejne – z rosnącym rozbawieniem. Po ostatniej poczułem przygnębienie. Nie chodzi nawet o to, co mówili kandydaci, ale w jakiej farsie musieli wystąpić. Zamiast poważnej rozmowy o państwie – teleturniej na błyskotliwy bon mot i ciętą ripostę w minutę.