Korpomowa najbardziej irytuje… najmłodszych pracowników korporacji. Kto zatem posługuje się „polgliszem”?

Wracamy do korpodżungli, gdzie mieszają się asajmenty z resorsami, targetami i czelendżami, a taski z dedlajnami”. Tak zaczynał się jeden ze skeczy w telewizyjnym kabarecie La La Poland, który wykpiwał żargon, jakiego używa się w większości polskich korporacji. Z korpomowy żartuje się także w serialach („The Office PL”) i przede wszystkim w sieci, gdzie obrosła ona tysiącami memów. Nie zmienia to faktu, że wiele sformułowań tego przedziwnego języka, będącego mieszanką polskich i angielskich wyrazów, zakorzeniło się w potocznej mowie. I tak jak w XVII wieku język pana Zagłoby i jemu podobnych pełen był polsko-łacińskich makaronizmów, tak dziś „młodzi, wykształceni z wielkich ośrodków” coraz powszechniej posługują się polgliszem, czyli neologizmami powstałymi ze spolszczenia angielskich słów. Taka jest przynajmniej obiegowa opinia. Dwa portale dla poszukujących pracy, o charakterystycznych dla naszych czasów nazwach: rocketjobs.pl i justjoin.it, zamówiły badania dotyczące wrażliwości na to zjawisko przedstawicieli trzech generacji: X (urodzeni w PRL), Y (tzw. milenialsi) oraz Z („cyfrowi tubylcy” urodzeni po 1997 r.). Okazuje się, że korpomowa irytuje wszystkich, ale najbardziej… najmłodszych pracowników biurowych.