Twarzą do świata. Pierwsze myśli po wyborze nowego papieża

Nieco speszony uśmiech, łzy wzruszenia, pierwsze przemówienie, wybrane imię i strój w jakim wyszedł do ludzi. To za mało, żeby snuć przewidywania i prognozy, ale wystarczająco, żeby podzielić się pierwszymi wrażeniami i myślami.

Pierwszy papież z USA, ze świata zachodniego z wszystkimi tego konsekwencjami, a jednocześnie kolejny Następca św. Piotra związany z peryferiami Ameryki Łacińskiej. Intelektualista, kanonista, matematyk, a jednocześnie wrażliwy duszpasterz rozumiejący problemy globalnego Południa. Augustianin, zatem drugi z rzędu zakonnik na Stolicy Piotrowej. Z doświadczeniem zarządzania własnym zakonem i strukturami kurialnymi (w tym watykańskimi), ale sercem, przede wszystkim i przez cały czas, misjonarz pragnący iść tam, gdzie jest najbardziej potrzebny. Postulujący zmianę w stylu myślenia o strukturach kościelnych i roli kobiet (i podejmujący w tym kierunku realne kroki), całym sercem synodalny, a jednocześnie podkreślający wagę tradycyjnej nauki moralnej. W tym wszystkim przede wszystkim człowiek uważnie słuchający, nakierowany na drugiego człowieka, zwłaszcza najbardziej ubogiego i wykluczonego, oraz na utożsamiającego się z nim Jezusa Chrystusa. Z tych pierwszych, szczątkowych danych znanych jeszcze sprzed wyboru (wszak Robert Prevost był wymieniany wśród papabili) wyłania się obraz człowieka o otwartej głowie, szerokich horyzontach, i przede wszystkim, wielkim sercu.