Abp Galbas dla „Gościa”: Ludzie „bez właściwości” są bezpieczni, spokojni. Franciszek był niezwykle wyrazisty, co wielu się nie podobało

Marcin Jakimowicz: Jeden obraz, impresja, słowo, które jest kwintesencją pontyfikatu Franciszka?

abp Adrian Galbas: Tytuł jego pierwszej adhortacji, czyli Evangelii gaudium. Cały ten dokument był taką uwerturą w operze, bo Franciszek zawarł w nim wszystkie najważniejsze myśli i tematy, które potem systematycznie rozwijał i do których wracał w swoich kolejnych dokumentach i przez swoją posługę. A jeśli miałbym już wybrać jedną dewizę, to byłoby nią pierwsze zdanie tej adhortacji, czyli pierwszy takt tej uwertury – Radość Ewangelii. Tak, to było coś, co ten papież miał w sobie. Mimo ciężkiego, pełnego zawirowań życia niósł głęboką, ewangeliczną radość, która płynie wprost z doświadczenia żywego Boga, i miał potrzebę, by się nią dzielić. To Ewangelia, która nie jest przekazywana jako obowiązek, jako ciężar, nie „na smutno”, ale w paschalnej radości.