Małgorzata Gajos: Czy istnieje przepis na bycie Bożą kobietą? Czy możemy doszukiwać się go w Księdze Przysłów w „Poemacie o dzielnej niewieście”?

Barbara Łysik: Przepis to takie duże słowo. Wydaje mi się, że każda kobieta ma w sobie taki element, który składałby się na pewnego rodzaju „receptę”. Ale z drugiej strony coś w tym jednak jest i możemy ten „Poemat” nazwać przepisem.

Jeśli nie przepisem, to może zbiorem podpowiedzi?

Albo inspiracji.

Warto chyba zwrócić uwagę na samo tłumaczenie tego tekstu. W Biblii Tysiąclecia mamy „Poemat o dzielnej niewieście”, ale już w Biblii Paulistów jest inna nazwa.

Faktycznie. W Biblii Paulistów, tłumaczonej z języków oryginalnych, poemat kończący Księgę Przysłów nosi nazwę „Poematu o mądrości”. Istotne jest tutaj powiązanie pomiędzy obrazem mądrości, która jest nazywana doskonałą towarzyszką życia człowieka, a obrazem kobiety. Poemat może być zatem odczytywany na dwa sposoby: w sensie przenośnym, wtedy mówi o mądrości oraz w sensie dosłownym, wtedy jest pochwałą kobiecości.