Zatopione miasta, czyli jak zmieniający się klimat wpływa na naszą cywilizację

Znaleziska archeologiczne można podzielić na takie, które były efektem zaplanowanych poszukiwań, skoncentrowanych na konkretnym celu (jak odkrycie przez Cartera i Carnarvona grobowca faraona Tutanchamona) i te, do których dochodzi przypadkowo, przy okazji innych badań lub różnego rodzaju codziennych prac. Do tej drugiej kategorii możemy zaliczyć odkrycie, jakiego dokonali w 2021 r. niemieccy naukowcy, mapujący południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku w rejonie Zatoki Meklemburskiej. W czasie prowadzonych obserwacji dostrzegli na dnie morza długą na niemal kilometr kamienną strukturę o nieprzypadkowym położeniu. Postanowili przyjrzeć się znalezisku bliżej, a efekty badań prowadzonych przez kilkanaście miesięcy pod kierunkiem profesorów Jacoba Geersena z Leibnitz Institut i Marcela Brandtmoellera z uniwersytetu w Rostocku, opublikowane w czasopiśmie naukowym „PNAS”, okazały się zaskakujące.