Kurtyna w dół! Tradycje wielkopostne w kościele w Orawce

Gdy przychodził czas refleksji, pokuty, cichły wszelkie zabawy. Skupienie i modlitwa towarzyszyły niegdyś ludziom w czasie całego Wielkiego Postu. A post traktowano nad wyraz poważnie: jako przestrzeń wyrzeczeń, których celem było skierowanie serca i umysłu w stronę Pana Boga i tajemnicy męki śmierci Pańskiej. Pościło się nie tylko ustami, jedząc mało i skromnie. Pościło się uszami – cichła muzyka. Pościło się i oczami, również w kościołach. Piękną ornamentykę starych świątyń, obrazy, figury, złocenia czy płaskorzeźby w tym czasie zasłaniano. By ukryć piękno fizyczne, a umysł i serce człowieka skierować na to, co w tym czasie najważniejsze.