Pierwsza kobieta wójt w Polsce. Margościne imię nigdy nie zaginie

W czasach, gdy głos kobiecy niewiele znaczył, prosta góralka z małej miejscowości występowała publicznie, organizowała życie społeczne, a nawet rozprawiała się z lokalnymi łobuzami, by w końcu zostać pierwszą kobietą wójtem w Polsce. Odważna, pracowita, energiczna i roztropna, zjednywała sobie ludzki szacunek, stała się dla górali autorytetem. Gdy wybuchła wojna, Małgorzata Jachymiak, zwana Margośką, wstąpiła do konspiracji antyniemieckiej. I zapłaciła za to największą cenę…

Dom Margośki

Urodziła się 8 kwietnia 1901 roku w Odrowążu, w wielodzietnej rodzinie Dziurdzików. Ojciec Jakub i matka Jadwiga byli rolnikami. Małgorzata była najmłodszą z siedmiu sióstr. Jednak do dorosłości dożyło tylko czworo dzieci.

– To była dość typowa góralska rodzina z jasnymi podziałami ról: matka zajmowała się domem i dziećmi, ojciec gospodarstwem. Nie byli majętni, nie byli wykształceni bardziej niż inni. Ich życie, codzienność skupiały się wokół domu i kościoła, były dostosowane do rytmu pór roku i roku liturgicznego. Tak jak zresztą większości górali wówczas. Jest więc pewnym fenomenem, że ze zwyczajnej, niczym niewyróżniającej się rodziny wyszła osoba tak niezwykła jak Margośka – opowiada prof. Anna Mlekodaj, biografka Małgorzaty Jachymiak, autorka książki „Listy Margośki”.