Pamięć i propaganda

Co nie znaczy, że należy na nie reagować wyłącznie emocjonalnie, rezygnując z poważnej analizy. Tymczasem zdanie to nie jest ani prawdziwe, ani niewinne. Gdyby Tomasz napisał (bo mowa o oświadczeniu pisemnym), że „każdy z nas wie o kimś skrzywdzonym” – można by zakładać, że odwołuje się nie do bezpośrednich doświadczeń, ale do powinności reakcji na informacje podawane publicznie. Istotnie, szeroka opinia wie o pewnej liczbie takich przypadków. Bezpośrednio ich nie znam i to nie dlatego, że nie chciałem o nich wiedzieć, ale przeciwnie – mimo że chciałem się upewnić, czy czegoś nie wiem.