Ten przegląd jego twórczości pełen jest szczegółu, który staje się rozpoznawczym znakiem tej poezji. Odnajdujemy w niej postaci mu bliskie, realne i fikcyjne, krajobrazy, tęsknoty.

Całą rzeczywistość, którą chce oddać perfekcyjnie, „dotykając sedna”, choć próby bywają bolesne, jak w tytułowym wierszu – próbowanie językiem pestki śliwy.

Bolesna jest też w tych tekstach własna choroba, którą poeta oswaja, wykpiwa, traktuje z humorem. Powracająca jak wyrzut wobec minionego zdrowego czasu. Ale i ona tworzy te bardzo Szuberowe wiersze.