Krótka historia broni atomowej

Kiedy pył opadł, nawet twórcy bomby przecierali oczy ze zdumienia. Stalowa wieża wyparowała. W jej miejscu zionął krater o średnicy 160 metrów. Piasek wokół zeszklił się od piekielnej temperatury. A po niebie płynęła radioaktywna chmura...

Nie minął miesiąc, a nowych bomb Amerykanie użyli w Japonii. 6 sierpnia 1945 r. ich bombowiec B29 nadleciał nad strategiczny most w Hiroszimie. Zrzucił bombę i… całe miasto przestało istnieć. 66 tysięcy ludzi zginęło natychmiast, kolejni wskutek wywołanych chorób.

Trzy dni później następny amerykański samolot pojawił się koło Nagasaki, gdzie wojskową fabrykę miało Mitsubishi. Chmury zasłoniły cel i pilot zrzucił bombę na odludziu za Nagasaki. Mimo to do miasta wdarła się straszliwa fala uderzeniowa, a potem jeszcze cztery kolejne, odbite od stoków gór. Zabrały prawie 40 tysięcy ofiar.

Próbne eksplozje broni jądrowej często zaskakiwały naukowców swoją siłą i niszczyły przyrządy pomiarowe. W 1952 detonacja amerykańskiej bomby wodorowej „Mike” zniszczyła całą wyspę Elugelab na Pacyfiku. W powietrze wyleciało 80 milionów ton ziemi, a w miejscu wyspy powstał podwodny krater o średnicy prawie dwóch kilometrów. Grzyb po wybuchu urósł aż do stratosfery.

Dzięki międzynarodowym układom nie wolno dziś przeprowadzać próbnych wybuchów w atmosferze, pod wodą i w kosmosie. Dozwolone są tylko eksplozje podziemne.

Do posiadania broni jądrowej przyznają się USA, Rosja, Wielka Brytania, Francja, Chiny, Pakistan, Indie. Nad swoją bombą atomową pracuje też rządzony przez islamskich fanatyków Iran. Dziś na świecie jest aż 27 tysięcy rakiet z głowicami nuklearnymi.