Mistrz ping-ponga

Przy tenisowym stole zasłynął przede wszystkim z backhandowego topspinu, o którym Japończycy mówili, że był „jak błysk samurajskiego miecza”. Prowadził regularny, wręcz higieniczny tryb życia, był niezwykle pracowity, solidny i systematyczny. Mówiono o nim „mistrz końcówek”.

Bywało, że przy stanie 1:1 w setach i 20:20 w trzecim decydującym dochodziło do pięknej, emocjonującej batalii. Trzykrotnie zdobywał brązowy medal mistrzostw świata. W 1982 r. (Budapeszt) w parze z Holenderką Bettiną Vriesekoop został mistrzem Europy.

Dwukrotnie był wicemistrzem Europy w grze pojedynczej. W sumie zdobył 11 medali ME, 4 srebrne i 7 brązowych. W 1988 r. zdobył Puchar Świata. 26 razy był mistrzem Polski. Trzy razy wystąpił na igrzyskach olimpijskich (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996).