Nowy Numer 16/2024 Archiwum

Wodny świat

Iluż z nas w skwarne dni w Rzymie szukało chłodu koło fontann... Wiele z nich stawiali papieże. Do dzisiaj są one ozdobą miasta.

Fontanny wyrażają marzenie, aby materię wyrwać z bezruchu. Dlatego woda wykonuje w nich nieustanny ruch, tryska, szumi, perli się, przelewając się w śnieżnobiałych kaskadach. Obok nich stoją proste wodotryski, które po prostu służą do zaspokojenia pragnienia.

Wodny teatr Berniniego
Wiele fontann jest dziełem geniusza baroku Gianlorenzo Berniniego (1598-1680). Pamiętamy go przede wszystkim jako współtwórcę wystroju Bazyliki św. Piotra i gigantycznej kolumnady. Był rzeźbiarzem, architektem, malarzem. Jak nikt inny wycisnął piętno na epoce baroku.

W czasie pontyfikatu Innocentego X Bernini stworzył monumentalną konstrukcję Fontanny Czterech Rzek na Placu Navona. Wcześniej dla Urbana VIII postawił niewielką, ale o doskonałych proporcji Fontannę Trytona. Był także autorem jednej z dwóch potężnych fontann stojących na Placu św. Piotra. Wreszcie według jego koncepcji zbudowana została, zaprojektowana przez Niccola Salviego, najbardziej znana z rzymskich fontann, majestatyczna Fontanna di Trevi. Jej budowa trwała ponad 30 lat. Zaczął ją wznosić w 1735 roku papież Klemens XII, którego herb umieszczono na jej szczycie, a zakończył papież Benedykt XIV.

Bernini i jego następcy zaproponowali nową koncepcję fontanny. Zamiast mniej lub bardziej rozbudowanego wodotrysku, tworzyli wielkie kompleksy wodne, łączące monumentalną rzeźbę, niezwykłe pomysły konstrukcyjne oraz nowatorskie rozwiązania techniczne. Dzięki temu powstawał nieomal teatr wodny, snujący opowieść o świecie, w którym Boska opatrzność dominuje nad chaosem i ślepymi siłami natury. Ponieważ była to przypowieść alegoryczna, rzadko odwoływała się do symboli religijnych, częściej do znanych mitologicznych wątków i postaci. Wyjątkiem może być gigantyczna Fontanna Pawłowa (Fontanna Acqua Paola), wzniesiona przez Giovanniego Fontanę z inicjatywy papieża Pawła V na wzgórzu Gianicolo. Z daleka wygląda jak fasada okazałej świątyni. Dopiero gdy podejdzie się bliżej, widać, że jest to majestatyczne dzieło wodne, wzniesione dla upamiętnienia odbudowy przez Pawła V akweduktu Trajana. Tzw. Aqua Alsietina pochodzi z jeziora Bracciano. Woda z niego zasila także fontanny w Ogrodach Watykańskich oraz na Placu św. Piotra.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Andrzej Grajewski

Dziennikarz „Gościa Niedzielnego”, kierownik działu „Świat”

Doktor nauk politycznych, historyk. W redakcji „Gościa” pracuje od czerwca 1981. W latach 80. był działaczem podziemnych struktur „Solidarności” na Podbeskidziu. Jest autorem wielu publikacji książkowych, w tym: „Agca nie był sam”, „Trudne pojednanie. Stosunki czesko-niemieckie 1989–1999”, „Kompleks Judasza. Kościół zraniony. Chrześcijanie w Europie Środkowo-Wschodniej między oporem a kolaboracją”, „Wygnanie”. Odznaczony Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice, Krzyżem Wolności i Solidarności, Odznaką Honorową Bene Merito. Jego obszar specjalizacji to najnowsza historia Polski i Europy Środkowo-Wschodniej, historia Kościoła, Stolica Apostolska i jej aktywność w świecie współczesnym.

Kontakt:
andrzej.grajewski@gosc.pl
Więcej artykułów Andrzeja Grajewskiego