Żydów i nasza Pięćdziesiątnica

Pan Jezus umarł i zmartwychwstał w czasie, gdy Żydzi obchodzili swe najważniejsze święto w roku – Paschę, pamiątkę wyjścia z niewoli egipskiej. Po siedmiu tygodniach i jednym dniu, a więc pięćdziesiątego dnia, znów mieli wielkie święto. Nazywali je i nadal nazywają Szawuot (to znaczy „tygodnie”). Nosi też ono nazwę Święta Żniw, Święta Zbiorów lub Święta Pierwszych Owoców. Jest jednym z trzech świąt pątniczych. Tego dnia od wieków pielgrzymuje się – o ile to możliwe – do Jerozolimy. W czasach biblijnych chodzono przede wszystkim do świątyni. Właśnie w tym czasie składano ofiary z pierwszych plonów pszenicy. Gdy Rzymianie w 70 roku zburzyli świątynię, akcent celebracji przeniósł się na drugi element tego święta, mianowicie na wspominane wówczas przekazanie przez Boga Mojżeszowi tablic z Dekalogiem. Pobożni Żydzi uczestniczą w całonocnym nabożeństwie połączonym z lekturą Pięcioksięgu oraz dysputami teologicznymi. Czyta się również Księgę Rut, bo jest w niej sporo wzmianek o żniwach.