Dwie Trójce

Ten obraz jest wyjątkowy z uwagi na bliskość usytuowania osób obu Trójc oraz podobieństwo rysów ich twarzy. Andrés López namalował obie Trójce jak rodzinę pozującą do wspólnego portretu. U góry po lewej stronie znajduje się Bóg Ojciec, a po prawej Duch Święty, obaj w czerwonych, królewskich płaszczach narzuconych na ramiona. Aby ich odróżnić, artysta umieścił na tunice Boga Ojca słońce, a na tunice Ducha Świętego – białego gołębia.

Jezus jest Osobą łączącą obie Trójce, dlatego znajduje się w środku, nieco wyżej niż Maryja i Józef. Prezentuje chustę Weroniki, na której widać Jego umęczone oblicze w cierniowej koronie.

Ważną rolę odgrywają gesty poszczególnych postaci. Bóg Ojciec i Duch Święty dzierżą berła oznaczające ich panowanie nad światem, a drugą ręką czynią znak błogosławieństwa, co symbolizuje ich miłosierdzie. Maryja prawą ręką pokazuje chustę Weroniki, a lewą Jezusa będącego jeszcze dzieckiem. W ten sposób zwraca uwagę na tajemnicę wcielenia Jezusa i na Jego zbawczą ofiarę. Z kolei Józef podtrzymuje małego Jezusa, przypominając o swojej roli opiekuna i wychowawcy.

Trzy Osoby Boskie wyróżniają się delikatnie zaznaczonymi aureolami wokół głów.

Autor obrazu Andrés López urodził się i tworzył w mieście Meksyk, stolicy ówczesnego wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. Był profesorem malarstwa w Akademii San Carlos. Jego daty życia nie są znane, tworzył w latach 1763–1811.

Leszek Śliwa