Łatwo założyć równoległy „Kościół”. Z własnymi pielgrzymkami, wiernymi, obrzędami. Trudniej wytrwać w tym, który jest… jaki jest.
W połowie listopada portale internetowe skupiły się na dwóch wydarzeniach: otwarciu imponującej watykańskiej noclegowni i śmierci abp. Juliusza Paetza.
Wielu moich znajomych wklejało w mediach społecznościowych zdjęcie papieskiego jałmużnika, który oprowadzał dziennikarzy po noclegowni, w której schronienie znajdzie 50 mężczyzn i 15 kobiet. Podpisywali je: „Mój Kościół”. Doskonale rozumiem ten odruch. Ale „mój Kościół” ma też twarz hierarchy uwikłanego w czyny, które o. Joachim Badeni nazywał „grzechami wołającymi o pomstę do nieba”.
Kościół ma nie tylko twarz „umiłowanego ucznia”, który w czasie Ostatniej Wieczerzy opierał swą głowę na piersi Mesjasza, ale również oblicze tego, który zawiódł w kulminacyjnym akcie dramatu, o którego Mistrz walczył do końca i którego nazywał „przyjacielem”. Nie ma innego Kościoła. Dlatego miłość do niego nie jest łatwa.
„Jezus był monogamistą i miał tylko jedną oblubienicę – przypomina Johannes Hartl z Domu Modlitwy w Augsburgu ‒ Prorocy coraz wyraźniej dają do zrozumienia to, co już wcześniej wisiało w powietrzu: Bóg nie jest tylko stroną w zawartym przymierzu. Nie jest tylko Królem. Nie jest nawet tylko Ojcem. Jego uczucia są uczuciami Oblubieńca (por. Ez 16). Ten Oblubieniec kocha zazdrosną miłością, pełną pasji, wierną, nieustannie zabiegającą i walczącą o miłość swojej oblubienicy.
Łatwo założyć równoległy „Kościół”. Z własnymi pielgrzymkami, wiernymi, obrzędami. Trudniej wytrwać w tym, który jest… jaki jest.
– Był czas, gdy byłem bardzo zniechęcony biurokracją i ciągłym oporem niektórych osób – opowiadał w Tyńcu James Murphy, szef Światowej Koordynacji Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. ‒ Zrezygnowany wyszedłem na Plac Świętego Piotra i zacząłem wyrzucać Jezusowi: „To i to w Kościele jest złe”. Wówczas nastała cisza, w której usłyszałem w sercu: „Słuchaj, ty jesteś w Kościele kilkadziesiąt lat, a ja od dwóch tysięcy. Mógłbym ci opowiedzieć co nieco o jego błędach i grzechach. Ale pamiętaj: to jest moja żona, moja Oblubienica. Jak możesz odrzucać to, co pokochałem?”
Dziennikarz działu „Kościół”
Absolwent wydziału prawa na Uniwersytecie Śląskim. Po studiach pracował jako korespondent Katolickiej Agencji Informacyjnej i redaktor Wydawnictwa Księgarnia św. Jacka. Od roku 2004 dziennikarz działu „Kościół” w tygodniku „Gość Niedzielny”. W 1998 roku opublikował książkę „Radykalni” – wywiady z Tomaszem Budzyńskim, Darkiem Malejonkiem, Piotrem Żyżelewiczem i Grzegorzem Wacławem. Wywiady z tymi znanymi muzykami rockowymi, którzy przeżyli nawrócenie i publicznie przyznają się do wiary katolickiej, stały się rychło bestsellerem. Wydał też m.in.: „Dziennik pisany mocą”, „Pełne zanurzenie”, „Antywirus”, „Wyjście awaryjne”, „Pan Bóg? Uwielbiam!”, „Jak poruszyć niebo? 44 konkretne wskazówki”. Jego obszar specjalizacji to religia oraz muzyka. Jest ekspertem w dziedzinie muzycznej sceny chrześcijan.
Czytaj artykuły Marcina Jakimowicza