Inaczej
Moja żona odczytała artykuł zupełnie inaczej. Piszę o tym sam, gdyż żona choć piśmienna, to osobistej twórczości piśmienniczej nie traktuje jako hobby, i ogranicza ją zazwyczaj do spisu zakupów, które mi zleca zrobić w spożywczym. Po pierwsze żona zawsze ma racje, po drugie kiedy żona nie ma racji patrz punkt pierwszy. Tym razem jednak żona ma rację z punktu pierwszego i nie deklaruję tego kierowany wyłącznie uzależnieniem od niej w kwestiach kulinarnych i higieniczno estetycznych.
Moja żona główną myśl tekstu odczytała jako pragnienie i wolę autora, aby w geście jakkolwiek rozumianej z człowiekiem solidarności nie tłumaczyć w żaden sposób jego sprzeniewierzenia się wartościom wcześniejszym na rzecz późniejszych. Według niej autor wyraża głównie to, że nie jest się wiarygodnym, jeśli wcześniej tej wiarygodności się samemu zaprzeczyło. I mają rację. I żona i autor. O jakże często patrząc na to samo, widzimy zdecydowanie różne oblicza sprawy. Kto w jednych sprawach nie dotrzymuje wierności szlachetności i stałości ten i w innych działaniach i swych dziełach szlachetności, prawości i wierności niepewny – rzecze ślubna i dodaje: Pan Redaktor słusznie pisze. A ty się zawsze tylko czepiasz. I znów żona ma rację. Jak zawsze :)

Z drugiej strony prorokiem właśnie był Ozeasz, zdradzany przez żonę. Jego historia pokazała, jak bardzo podobne jest małżeństwo do związku Boga z Narodem Wybranym, a dziś Chrystusa z Kościołem. Tak prorokami dla świata i mistykami wpłakanych oczu stają się osoby porzucone przez swoich małżonķów, a dochowujące im jednak wierności.

Dla szukających odpowiedzi polecam vloga s. Bruny od Maryi z dn. 19. XI

Panie Marcinie, bardzo lubię Pana felietony. Proszę, niech Pan nie traktuje tego wpisu jako prowokacji, to jest coś, co naprawdę od lat nie daje mi spokoju. Św. Augustyn, kiedy się nawrócił, porzucił swoją żonę - a w każdym razie kobietę, z którą żył przez wiele lat i z którą miał syna - wsadził ją na statek i odesłał. To nie były czasy, kiedy kobieta (zwłaszcza niemłoda już i odtrącona) mogła poradzić sobie sama. Św. Augustyn ją odrzucił, a syna zostawił sobie. Więc ta jego biedna żona - nieżona została całkiem bez wsparcia. Co jej pozostawało? Śmierć z głodu? Prostytucja? Augustyn wybrał świętość, ale chyba kosztem zniszczenia bezbronnej, która, jak się mówi "oddała mu swoje najlepsze lata". Jak sobie poradzić z tym dysonansem?