Tajemnica powołania

Jak to jest – mieć powołanie? Czy to jest głos, który się słyszy, ciąg cudownych zdarzeń prowadzących nieuchronnie do drzwi seminarium lub bramy klasztoru, a może po prostu wynik chłodnej kalkulacji – rozumowej analizy własnych predyspozycji i talentów? Osobom żyjącym w stanie świeckim, które też przecież mają swoje powołanie, cudze decyzje o życiu w kapłaństwie czy w zakonie czasem wydają się dziwne, często intrygujące, a prawie zawsze – owiane jakąś trudną do zrozumienia tajemnicą. Ale czy może być inaczej, skoro – jak pisze we wstępie do tej książki ks. Wojciech Rebeta – „nawet dla osoby odkrywającej swoje powołanie doświadczenie to stanowi wielkie misterium”.

Mimo to autorzy tekstów tu pomieszczonych podjęli próbę opisania tego doświadczenia, by pomóc innym „w szukaniu i odnajdywaniu Boga w świecie”. Ich świadectwa obejmują zwykle czas od momentu, w którym powołanie zaczyna się rodzić, aż do decyzji o wstąpieniu do seminarium czy zgromadzenia zakonnego. Czasami pierwsze sygnały miały miejsce w dzieciństwie, inni odkryli Boże prowadzenie dopiero na studiach. Niektóre powołania wyrastają na gruncie ułożonego życia rodzinnego, ale są i takie, które rodziły się w cierpieniu i duchowym zmaganiu. Wszystkie łączy przekonanie, o którym pisze ks. Rebeta: „że Chrystus stale przechadza się między ludźmi i pociąga ich ku sobie”.

Szymon Babuchowski