Jak wychować prezydenta?

Jak wyglądał dom Bronisława Komorowskiego? Mama, także Jadwiga, urodziła przyszłego prezydenta w trudnych warunkach. Był 4 czerwca 1952 roku, świtało. Pani Komorowska była sama w domu, bo położna odwróciła się na pięcie, że to nie czas. Syn jednak miał inne zdanie. I zaczął się rodzić. Mama musiał sobie radzić sama. Hrabianka, działała w ruchu oporu, potem jako łączniczka AK w Wilnie, wreszcie w „Solidarności”. Miała zawsze silny charakter. Trzymała się nawet, kiedy odprowadzała syna do więzienia w głębokiej komunie. Zygmunt Komorowski był ekonomistą po studiach na Uniwersytecie Poznańskim. W czasach stalinowskich Komorowscy imali się różnych zajęć. On w Centrali Rybnej, ona w Domu Matki i Dziecka, w biurze biletów kolejowych. Mieszkali w jednym pokoju w Poznaniu. Bronek i jego siostra spali na zsuniętych fotelach. W 1957 r. rodzina przeniosła się pod Warszawę. Tam na 9 metrach kwadratowych ledwo mieściły się dwa łóżka. „Było tak zimno, że dzieci spały w futerkach. W jednym łóżku spał mąż z Bronkiem, a w drugim ja z Marysią i kilkumiesięczną Hanką” – wspominała w jednym z wywiadów Jadwiga Komorowska. Prezydent do dziś ma świetną relację z mamą, prawie codziennie rozmawiają. „Wysyłałam do niego esemesy po każdym jego wystąpieniu” – potwierdza pani Jadwiga. Bronisław Komorowski o życiu rodzinnym, tym typowo domowym, niewiele mówi. Nawet w wywiadzie rzece Janowi Skórzyńskiemu opowiada bardziej o dziadkach i wujach, o rodzinnych konotacjach i pochodzeniu. Na pewno był wychowywany w atmosferze patriotyzmu. Jeśli przyjrzeć się dzieciństwu naszych prezydentów, jak na dłoni widać, że najważniejsze role w ich życiu odegrali nie ojcowie, ale... matki. Największą chyba w przypadku Wałęsy i Kaczyńskiego właśnie. To o mamach wszyscy panowie wyrażają się najczulej, to z nimi mieli głębokie relacje. Najwyraźniej widać to u Lecha Wałęsy. Tak jak i to, że zaraz po urodzeniu został niemal namaszczony na prezydenta.

Nasz sołtys

Historia jest mało znana, ale poruszająca. Lech urodził się w 1943 r. Był 29 września, 3.30 rano. Poród odbierała babcia Kamińska w domu. I kiedy mama przyszłego prezydenta zobaczyła go po raz pierwszy – był duży, ważył pięć kilogramów – powiedziała: „Kiedyś będzie z niego wielki i sławny człowiek”. Leszek był oczkiem w głowie mamy. To z nią klękał do modlitwy. Codziennie mama czytała całemu rodzeństwu na dobranoc, uczyła dzieci przykazań. „Dbała o to, żebyśmy byli dobrze i czysto ubrani, by dom był wysprzątany” wspomina Wałęsa. „Do dziś pamiętam zapach świeżo umytego mydłem drewna”. Do kościoła w niedziele wszyscy szli w najładniejszych ubraniach.