Przyjąć dar Ducha Prawdy – Ducha Świętego – to autentycznie przyjąć Jezusa i żyć Jego obecnością. Na tym bowiem polega chwała, jaką otacza Jezusa Duch Święty, że możemy doświadczać miłującej, dyskretnej bliskości Boga. Ta bliskość jest nam dana w rzeczach, wydawałoby się, najbardziej niepozornych: w prostych sakramentalnych znakach, w Eucharystii, w modlitwie indywidualnej, w słowie Bożym, we wspólnocie – we wszystkim tym, co dzięki działaniu Ducha Świętego staje się przestrzenią niewysłowionej obecności Boga. Czy przyjmuję to i potrafię znieść? A inne sposoby Jego działania w Kościele, w których z mocą objawia, że Kościół jest żywy właśnie przez to, co najbardziej proste i fundamentalne – że jest to Kościół żywego Jezusa Chrystusa? A może w poczuciu własnej nieomylności jestem przekonany, że o działaniu Ducha Świętego wiem już wszystko i że nic nie może mnie zaskoczyć? Oby się jednak wówczas nie okazało, że stojąc wobec Tego, który jest prawdą, jak Piłat nie rozpoznaję prawdy.