Średniowieczny „wirus” ciągle uzdrawia

Wypełnione wnętrze Centrum im. bł. Jana Pawła II w Legnicy świadczyło o tym, że życie i duchowa spuścizna św. Hildegardy ciągle są ważne dla osób, reprezentujących różne regiony naszego kraju i różne środowiska. 
Naukowcy, lekarze, dietetycy, historycy, psychologowie – na miejscu można było przekonać się, że sylwetka tej skromnej mniszki, żyjącej na przełomie XI i XII wieku, ciekawi i inspiruje coraz szersze grono osób, co żartobliwie składano na karb „wirusa św. Hildegardy”.


Podczas kongresu swoje referaty wygłosili dr hab. Małgorzata Kowalewska z lubelskiego UMCS (spojrzenie filozofa na Hildegardową wizję świata), ks. dr hab. Bogusław Drożdż (Bóg powiedział, Hildegarda usłyszała – spojrzenie teologa). 
Alfreda Walkowska, założycielka Polskiego Centrum św. Hildegardy mówiła natomiast o współczesnym odbiorze myśli i dzieła Hildegardy. – Dzieło jej życia opierało się na harmonii duszy i ciała. Hildegarda podpowiada nam, jak zachować tę harmonię, aby żyć w dostępnej na tej ziemi szczęśliwości. Jednak cały czas daje nam do zrozumienia, że to wszystko tylko po to, abyśmy żyjąc właściwie, dotarli kiedyś do właściwego punktu – życia wiecznego – mówiła Alfreda Walkowska. 


Wystąpienia przygotowane przez prelegentów, odkrywały na nowo, po kilkuset latach, uniwersalizm dzieła św. Hildegardy, stawiając ją w jednym szeregu z największymi nazwiskami nowożytnych lekarzy i teologów. 
Beata Kozłowska z Centrum Logopedycznego w Radomsku, pracuje z dziećmi, u których zdiagnozowano wady i zaburzenia mowy oraz zaburzenia rozwojowe. – Przyjechałam tu m. in. po to, żeby się dowiedzieć, czy pielęgnacja i odpowiednie odżywianie dziecka od niemowlęcia, właśnie według zasad żywieniowych św. Hildegardy, może być profilaktyką w walce z zaburzeniami mowy i rozwoju. Bardzo się cieszę, że moje przypuszczenia okazały się trafne. Pani Alfreda, jako wieloletni praktyk i terapeuta, zapewniła mnie, że dzięki odpowiedniej diecie i wychowaniu, jakie proponuje św. Hildegarda, możemy uniknąć urodzeń dzieci z tzw. deficytami. Także dietetycy obecni na kongresie nie kryli oczarowania medycyną św. Hildegardy.