Pedagogika… intuicyjnej miłości 

Jestem dumna ze swoich dzieci, chwalę je, gdy zasłużą, zachęcam do dalszej pracy i mówię o swoich uczuciach. A dzieci ten kod doskonale rozumieją.

Od jakiegoś czasu przyglądam się wysypowi różnych pedagogicznych pomysłów. Pedagogika sukcesu, pedagogika bliskości, czułości, zieloności, czerwoności, pedagogika kwiatków hodowlanych, piruetów rodzicielskich i innych. Wiele postulowanych zasad w kolejnych teoriach pedagogicznych kompletnie się wyklucza.  Doświadczeni rodzice, zaprawieni w wychowawczych bojach, wzruszają na te rewelacje ramionami. I robią swoje. Gorzej z młodymi, którzy stoją na początku swojej rodzicielskiej kariery: z ojcami i matkami, niepewnymi swoich możliwości, przerażonymi nierzadko sytuacją, a także bombardowanymi zewsząd postulatem „musisz być rodzicem idealnym. Bo przecież Wielki Ekspert musi mieć rację. A pedagog, który przeczytał milion książek o dzieciach, a nawet napisał to i owo sam, wie z pewnością o moim Jasiu czy Małgosi dużo więcej niż ja, skromny, początkujący rodzic.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« ‹ 1 › »

oceń artykuł

Agata Puścikowska

Dziennikarz działu „Polska”

Absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2006 r. redaktor warszawskiej edycji „Gościa”, a od 2011 dziennikarz działu „Polska”. Autorka felietonowej rubryki „Z mojego okna”. A także kilku wydawnictw książkowych, m.in. „Wojenne siostry”, „Wielokuchnia”, „Siostra na krawędzi”, „I co my z tego mamy?”, „Życia-rysy. Reportaże o ludziach (nie)zwykłych”. Społecznie zajmuje się działalnością pro-life i działalnością na rzecz osób niepełnosprawnych. Interesuje się muzyką Chopina, książkami i podróżami. Jej obszar specjalizacji to zagadnienia społeczne, problemy kobiet, problematyka rodzinna.

Kontakt:
agata.puscikowska@gosc.pl
Więcej artykułów Agaty Puścikowskiej