Uzdrowiwszy człowieka opętanego, Jezus wysyła go „do domu”, „do swoich”. Ma opowiadać o tym, czego doświadczył. Wiarą trzeba się dzielić. Nie można próbować zazdrośnie „rezerwować” Boga tylko dla siebie. Ale najtrudniej mówić o Nim właśnie „swoim” – tym, którzy wiedzą tak wiele o moich słabościach. Intrygujące jednak, że są także w Ewangelii przypadki, w których Jezus stanowczo prosi uzdrowionych przez siebie ludzi, aby nie rozgłaszali tego, co się z nimi stało. Chyba nie tylko z ostrożności czy dla uniknięcia rozgłosu tak zalecał. Trzeba więc dobrze odczytać, co jest Bożą wolą wobec nas. Czasem należy otwarcie głosić Pana, czasem słowa trzeba odłożyć na później. Zawsze zaś – zwłaszcza wobec „swoich” – najskuteczniejszym sposobem głoszenia jest autentyczne świadectwo życia.