Sanktuarium Matki Bożej w Meryem Ana jest odwiedzane przez chrześcijan i muzułmanów, którzy czczą Maryję jako Matkę proroka Jezusa. Na temat Maryi znajduje się 24 wypowiedzi Koranu, których wypis znajduje się na zewnątrz kościoła przy wyjściu po prawej stronie. Obok znajdują miejsca, w których wierni zapalają świece wotywne. Schodząc poniżej pielgrzymi czerpią wodę ze źródła, które wypływa spod domku Maryi. Idąc nieco dalej napotyka się miejsce z umieszczonymi niezliczonymi kartkami zawierającymi prośby zanoszone do Matki Bożej przez ludzi nawiedzających sanktuarium. Szczególnie popularną intencją zanoszoną w tym miejscu jest prośba o otrzymanie daru potomstwa przez rodziny cierpiące na niepłodność.

Największą uroczystością obchodzoną w Meryem Ana Evi jest Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. W tym dniu przybywają tu liczne grupy pielgrzymów i turystów. Centralne uroczystości obejmują poświęcenie chleba, oliwek i winogron oraz innych owoców, a po nich jest suma odpustowa odprawianą przez arcybiskupa Izmiru ks. Ruggero Francheschini OFMCap. Kolejnym elementem obchodów wniebowzięcia Matki Bożej, które jak podaje pobożna tradycja, miało miejsce właśnie w tym miejscu jest odmówienie różańca.

Obecnie na terenie Turcji mieszka około 30 tysięcy katolików rozproszonych w różnych miejscach i pielęgnujących przywiązanie do swej wiary. Większość z ich jest tu już kolejnym pokoleniem mieszkańców tego kraju i modli się po turecku. Organizacja Kościoła rzymsko-katolickiego obejmuje jedną archidiecezję Izmiru i dwa wikariaty w Istambule Iskenderun. Po śmierci bpa Lugiego Padovese od dwóch lat nie jest obsadzona stolica biskupia Apostolskiego Wikariatu Anatolii obejmującego południe i wschód Turcji. Większość kapłanów stanowią misjonarze, którzy przybyli tu z różnych krajów.

Pierwsi dwaj Bracia Mniejsi Kapucyni przybyli do Azji Mniejszej w 1551 roku. Następna grupa misjonarzy dotarła do Stambułu, gdzie bracia oddali się głoszeniu Ewangelii. Wśród nich był św. Józef z Leonessy, który za odważne próby nawracania muzułmanów został schwytany i zawieszony na szubienicę za rękę i nogę. Po kilku dniach został uwolniony i odesłany do Włoch, gdzie długo jeszcze apostołował, głosząc płomienne kazania. Wielkim propagatorem misji kapucyńskich w Imperium Osmańskich był Józef Leclerc de Tremblay, który jako minister mający pełnomocnictwa króla Francji Ludwika XIII, uważany był za szarą eminencję na dworze kardynała Richelieu. O. Ludwik od 1626 roku spowodował wysłanie kapucyńskich misjonarzy z Francji w liczbie ponad stu braci poprzez Aleppo do różnych miast tureckich. Zakładane misje mały na celu podtrzymywanie wiary zastanych tam chrześcijan i utrzymywanie miejsc kultu chrześcijańskiego.