Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza. Ps 19, 2
Wszechświat był i jest dowodem na istnienie Boga. Jest Jego listem wysłanym do nas. Jedni odczytują go tylko częściowo, zachwycając się pięknem gór czy lasów. Inni piszą o jakichś duchowych doznaniach w zetknięciu z pięknem przyrody, czy obserwacją gwiazd, ale tak naprawdę ogrom, piękno i mądrość wszechświata wskazują na ogrom, piękno i mądrość Stwórcy. Psalm 19. jest właśnie opisem tego zjawiska – wszechświat prowadzi nas do Boga, jest drogowskazem, wskazówką kierującą nas w Jego stronę. Dlatego zachwyt nad stworzeniem jest jak najbardziej dobry i potrzebny, ale ważne, aby się na nim nie zatrzymać. Wszelkie ubóstwienie stworzenia staje się bowiem bałwochwalstwem. Tak więc patrząc na piękno świata, zachwycając się nim, dziękujmy w naszym sercu Bogu, który tak zapowiada to, co będzie nieprzemijające.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.