Najnowsze Wydania
-
GN 39/2025 Dokument:(9433147,Ludzkość na dnie)
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
Wyszukano wyników: 1696
Papież dziękuje za opiekę na chorymi na AIDS
Papież Franciszek w liście do Michaela O’Loughlina, dziennikarza pisma America wydawanego przez jezuitów w Stanach Zjednoczonych, autora eseju pt.: „Ukryte miłosierdzie: AIDS, katolicy i historie współczucia nigdy nie opowiadane w obliczu strachu”, wyraża wdzięczność za miłosierdzie wielu osób okazane wobec chorych na AIDS. Chodzi o zaangażowanie ludzi Kościoła podczas szczytu epidemii w Nowym Jorku, w latach 80-tych i 90-tych ubiegłego stulecia.
By pamięci o nich nie zatarł czas - Pielgrzymka Sybiraków
Doświadczyli strachu, głodu, mrozu i niepewności. Największym ich pragnieniem było przetrwać, a jedyną nadzieją wiara, modlitwa i powrót do Polski. Teraz proszą, by pamięci o nich nie zatarł czas. Na Jasnej Górze zakończyła się Pielgrzymka Sybiraków, zesłańców na „nieludzka ziemię” okresu terroru sowieckiego. W modlitwie brali też udział harcerze – seniorzy tzw. „Piątacy - uczestnicy wydarzeń poznańskich z 1956r.
Krew przy ołtarzu
Strach dopinguje do ucieczki, jak się widzi kogoś z siekierą – opowiada ks. prał. Adam Gul, emerytowany proboszcz w Pisarzowej. – A ks. Józef Górszczyk nie uciekł przed mordercą, tylko nalał wino do kielicha na przeistoczenie i zginął przy ołtarzu. Dziś, jak się księdzu noga powinie, bębnią o tym media, więc tym bardziej trzeba o ks. Józefie przypominać.
Prawosławni rosyjscy intelektualiści: Przebaczcie nam to, co dziś robi Rosja!
– Odczuwamy ból, gorycz, strach, wstyd i gniew za to co robi dziś Rosja na Ukrainie – mówią w rozmowie z KAI Karina i Andriej Czerniak, prawosławni działacze i intelektualiści z Moskwy, obecnie przebywający w Wilnie. „Bardzo nam żal ginących Ukraińców, szczególnie dzieci, a także bezsensownie ginących Rosjan, prowadzonych na śmierć przez szaleńca. Zdajemy sobie sprawę, że jest to tragedia obu narodów, zarówno ukraińskiego, jak i rosyjskiego” – dodają.
Lacrimosa Benedyktowi Szesnastemu
Ostatni papież, po którym płakałem, nazywał się Jan Paweł II. Tak, nie wstydzę się tego, choć płaksa ze mnie żadna i wyznaję raczej niepoprawną politycznie zasadę, że chłopaki nie płaczą. Płakałem wbrew ostentacyjnym nadrukom na koszulkach: „Nie płakałem po papieżu” i właściwie niewiele mnie nawet dotknęła ta ostentacja. Ba, łkałem jak głupi, z perspektywy czasu oceniam to jako rodzaj histerycznego strachu w sytuacji utraty najwyższego z ludzkich autorytetów, jakie dla mnie istniały.
"Patrzył się na ten chleb jak dziecko na cukierek. Dałem mu 20 bochenków"
Nie widać paniki, strachu. Wszyscy powtarzają, że Rosjanie „się kończą”, a Ukraińcy wciąż mają siły. Obrona terytorialna pięknie pracuje. Ludzie się modlą – tak o atmosferze panującej w Charkowie opowiada KAI ks. Wojciech Stasiewicz, kapłan z archidiecezji lubelskiej pracujący jako wikariusz parafii katedralnej w Charkowie i dyrektor Caritas Spes Charków. Ks. Stasiewicz opowiada też o sytuacji charkowskiej Caritas i dzieli się doświadczeniem rozmowy z kard. Konradem Krajewskim.
Dramatyczna historia miłosna ukraińskiej sanitariuszki
Kateryna Halushka to wolontariuszka "Szpitalników", ochotniczego batalionu medycznego, który działa na linii frontu w wojnie Ukrainy z Rosją. Jak przyznała w rozmowie z PAP.PL, gdy ratuje życie rannego, nie myśli o strachu. Dziewczyna przeżyła ogromną tragedię, gdy 5 marca pod Mariupolem zginęła miłość jej życia, Anton. Przed jego śmiercią złożyła ukochanemu obietnicę, że zdoła przetrwać najgorsze chwile. To właśnie to przyrzeczenie daje jej siłę, ale też pragnienie wydostania z niewoli byłego narzeczonego (wcześniejszej miłości dziewczyny), jednego z obrońców Azowstalu.
Cudowny olej Matki Bożej i lwy z Zahle
W ostatnich dniach często wracam do tamtego wspomnienia. Może dlatego, że tak wiele pojawiło się w ostatnim czasie rozmaitych narracji o czasach grozy z Maryją w roli głównej - jako zwiastunką Bożego gniewu i nadciągającej kary. Niby ostrzegającą, ale w taki sposób, że strach się bać. Ja mam w sercu inny obraz i myślę, że w pełni uprawniony, patrząc na to, w jaki sposób Maryja zatroszczyła się o swe dzieci w prawdziwych czasach mroku i grozy, które nadciągnęły niegdyś nad Liban.
