Znaleziono 57 wyników
Syn Człowieczy, a w istocie król
W pierwszym czytaniu słuchamy dziś słów orędzia proroka Daniela. Mówi o kimś, kto „na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy”. Dane mu jest coś wyjątkowego, bo „podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego”, a potem otrzymuje coś niesamowitego: „Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie”.
Król królów przybywa na obłokach
Prorok Daniel ujrzał w swych wizjach Króla królów i Pana panów. Opisał też Jego nadchodzące królestwo:
„Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki” (Dn 7,13).
Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. Nie ma końca. Jest naszą ojczyzną. Ziemia – jak przypominał
św. Augustyn – jest jedynie okrętem, na którym do niej zmierzamy.
Prorok i przyjaciele
Ożywający klasztor. Nieczęsto gości na kościelnych obrazach – choć jego dzieje to wdzięczny temat dla artystów. Eliasza z płonącym mieczem u stóp, wyczekującego deszczu, zobaczysz w niewielkich Głębowicach. Tu przed wiekami powstał potężny kompleks – dzieło barona, który zachwycił się życiem ludzi z góry Karmel.
