Najnowsze [Wydania]
-
GN 39/2025 Dokument:(9433147,Ludzkość na dnie)
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
Znaleziono 1054 wyników
Warszawa roku 1920: szturm do nieba
Kto nie zgłosi się do batalionów obrony Warszawy albo do kopania okopów, ten „nie jest godzien miana Polaka” – pisał w odezwie do mieszkańców stolicy kard. Aleksander Kakowski w sierpniu 1920 roku. To był czas wielkiej mobilizacji, nie tylko wojskowej, ale może przede wszystkim duchowej.
Czas modlitewnego szturmu nieba za Polskę.
Żar nie wygasł
Jeśli te pytania mają służyć dbałości o naszą (Polaków, Polski) pokorę – zgadzam się z ich ostrzem. Człowiek, także i w bólu, musi zachować miarę; pycha (tym bardziej subtelna) jest zawsze od diabła – uważanie siebie za lepszego od innych jest szatańskie; pokora (także w ciężkiej próbie) jest zawsze od Boga. To dla mnie jasne.
Święte rekwizyty
Kanonizacja. – To było przeżycie z pogranicza metafizyki. Moment, który zapadł bardzo głęboko i na zawsze w świadomości i sercu, nadając mojemu życiu i pracy sens
– mówi Cezary Łutowicz. – Ja odczuwałem tę chwilę również jako wielkie wyróżnienie, że mogłem wykonać dary dla tak wielkiej postaci jak Jan Paweł II.
