Wyszukano wyników: 2036
Czas pokuty
Sprawa spektaklu, który profanuje sprawy najświętsze, ma swój wymiar duchowy. Zły prowokuje, drażni, zastawia pułapki. O tym mówi dzisiejsza liturgia słowa. Jezus uczy cierpliwego i stanowczego odpierania pokusy. Mówi diabłu: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«” (Mt 4,10).
Może po to są te próby, by z nową gorliwością osobiście i wspólnie oddać pokłon Najwyższemu.
Niech zakwitnie pustynia!
Adwent przypomina o tym, że wiara jest pójściem za Bogiem w ciemno. Bez zabezpieczeń.
Z GPS-em słowa Bożego, które jak na złość, zamiast wybrać najkrótszą drogę, nakazuje nam jazdę przez jałową bezkresną pustynię.
Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia,
niech się raduje step i niech rozkwitnie!
Niech wyda kwiaty jak lilie polne,
niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. (Iz 35, 1)
Jestem twoim obrońcą
Usłyszeć takie słowa od Wszechmogącego, potężnego Pana Zastępów, Stwórcy nieba i ziemi? Bezcenne.
Jako Jego dzieci dotyczy nas ta sama obietnica, którą usłyszał Abraham.
Zamiast jego imienia, możemy wstawić własne:
Pan tak powiedział do Abrama podczas widzenia:
„Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą” (Rdz 15,1).
Pełne zanurzenie
W ciągu wieków w zachodnim chrześcijaństwie na pierwszy plan wysunęło się święto Trzech Króli, ale chrześcijański Wschód pielęgnował moment chrztu Jezusa w Jordanie. „Ponad wodami głos Pański, Pan ponad wód bezmiarem!” (Ps 29,3). Obraz żywiołu, śmierci staje się „źródłem wody żywej”. W wodzie umiera to, co stare i grzeszne, by narodziło się to, co nowe i czyste.
Kto się przejmuje Jego losem?
Najpiękniejszy z synów ludzkich, Syn Tego, którego imienia Izrael nie odważa się wymawiać i który stwarzał wszechświat Słowem, „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,7).
„Nie miał wdzięku ani blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał”. Tak prorokował o Mesjaszu Izajasz. Miłość w czystej postacI.
Owocowanie
Cała liturgia słowa jest dziś bardzo… owocowa. Syrach notuje: „Jak o uprawie drzewa świadczy jego owoc, tak mowa o zamyśle serca człowieka”, psalmista śpiewa o tym, że „zasadzeni w domu Pańskim nawet i w starości wydadzą owoc”, a sam Jezus przypomina: „Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo” Łk 6, 44.
