Najnowsze [Wydania]
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Znaleziono 10899 wyników
Duch i nadzieja
„A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha” (Rz 8,11). Jedyną prawdziwą nadzieją jest ta, która radzi sobie ze śmiercią. Wszystkie inne „nadzieje” są wydmuszką.
Nadzieja pośród ciemności
Zapowiedzią końca świata są znaki pełne grozy: zburzenie świątyni, wojny, przewroty, trzęsienia ziemi, głód i zaraza, prześladowanie wierzących w Chrystusa. Większość tych zjawisk towarzyszy nam nieustannie. Jezusowi nie chodzi o to, abyśmy na ich podstawie prognozowali datę końca. Chodzi raczej o danie nam nadziei w obliczu zła.
Eucharystyczna nadzieja synodu
Zaczęliśmy rzymski etap synodu. Najpierw z Ojcem Świętym – od czuwania ekumenicznego na Placu Świętego Piotra. Później przejazd do położonego pod Rzymem ośrodka rekolekcyjnego w Sacrofano, na trzydniowe rekolekcje wprowadzające w synodalne doświadczenie. To rekolekcje oparte na słuchaniu, milczeniu, medytacji i dzieleniu się Ewangelią w małych grupach. Wprowadzenia do medytacji daje o. Timothy Peter Joseph Radcliffe OP. Do jakiej refleksji zaprasza synodalne zgromadzenie?
