Najnowsze Wydania
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
Wyszukano wyników: 144
Duchowni podczas wydarzeń grudniowych
- Nawoływanie do spokoju było jedynym możliwym rozwiązaniem. Chodziło przede wszystkim o bezpieczeństwo strajkujących i ich bliskich. W sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia swoich parafian księża nie mogli się po prostu zachować inaczej - mówią dr Piotr Abryszeński i dr Daniel Gucewicz.
Obraz, papieska klątwa i wielka historia
Na przestrzeni wieków „Sąd ostateczny” Hansa Memlinga był obiektem pożądania Medyceuszy, niemieckiego cesarza Rudolfa II Habsburga, cara Rosji Piotra Wielkiego, Napoleona, nazistów i Sowietów. Namalowany w Brugii, miał zawisnąć w jednym z włoskich kościołów. W jakich okolicznościach trafił do Gdańska?
Tajny agent króla Jana III Sobieskiego
Był odważny, ostrożny, zdecydowany i świetnie wykształcony. Biegle posługiwał się kilkoma językami obcymi. Najprawdopodobniej jako jedyny wówczas Polak potrafił odszyfrowywać tajne listy dyplomatyczne. Jego cechy charakteru i liczne talenty postanowił wykorzystać król Jan III Sobieski. Mianował cystersa z podgdańskiej Oliwy szefem swojego „czarnego gabinetu”.
Piąta kolumna w Kościele. Kim byli tajni i jawni współpracownicy komunistycznej bezpieki?
Obok terroru najważniejszą metodą stosowaną przez komunistów w walce z Kościołem rzymskokatolickim było „rozbijanie” go od wewnątrz. W tym celu władze i służby wykorzystywały duchownych – jawnych współpracowników i tajnych agentów reżimu. Zdarzało się, że księża występowali w obu tych rolach jednocześnie.
Jak komuniści z cudami walczyli. Historia ks. Josefa Toufara, czeskiego męczennika
Číhošť, niewielka miejscowość leżąca w środkowych Czechach. Jest 11 grudnia 1949 r. Miejscowy proboszcz ks. Josef Toufar, jak co dzień, odprawia poranną Mszę Świętą. W pewnym momencie drewniany krzyż stojący na ołtarzu porusza się parokrotnie. Ludzie przecierają oczy ze zdumienia. Są przekonani, że to cud. 25 lutego 1950 r. zwłoki duchownego zostają wrzucone do prowizorycznej trumny i opuszczone do dołu z padliną.
