Najnowsze Wydania
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
Wyszukano wyników: 939
Kard. Sarah: Miłosierdzie bez wiary staje się filantropią
Kard. Robert Sarah otrzymał doktorat honoris causa na Katolickim Uniwersytecie św. Wincentego w Walencji. „To pasterz, który zna gorycz prześladowania i radość wolnego świadectwa wiary Kościoła w Jezusa” - powiedział w laudacji kard. Antonio Cañizares. Gwinejski hierarcha przez ponad 20 lat służył w Watykanie u boku trzech papieży. Był sekretarzem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, przewodniczącym Papieskiej Rady „Cor Unum”, a przez ostatnie siedem lat prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego
Abp Fisichella: bycie katechetą jest powołaniem w Kościele
Według abp. Rino Fisichelli poprzez List Apostolski „Antiquum ministerium” Franciszek spełnia pragnienie papieża św. Pawła VI wyrażone w adhortacji „Evangelii nuntiandi” z 1975 roku. Wskazuje on w tym dokumencie, że „świeccy mogą czuć się zaproszeni i faktycznie zostać wezwani do współpracy ze swoimi pasterzami na służbę wspólnocie kościelnej, aby zapewnić jej wzrost i żywotność poprzez spełnianie rozmaitych posług”.
Mgła
Uważny czytelnik artykułów, których wysyp jak grzybów po deszczu nastąpił po pogrzebie księcia Filipa, zgodzi się ze mną z pewnością, że medialne manipulacje odbiorcami treści z roku na rok przybierają na sile, osiągając wręcz wyżyny bezczelności. Gdyby nie fakt, że jeden z tychże artykułów czytałem na ekranie smartfona, chwytałbym się za głowę, zszokowany głupotami, które wciskał mi jeden z czołowych polskich (tzn. pisanych w języku polskim!) portali.
Taki sam
W najnowszej biografii Benedykta XVI Peter Seewald napisał: „Gdy był sam, wydawało mu się niekiedy, że narasta w nim uczucie smutku. Nie było to załamanie. Także nie lęk. A zwłaszcza nie troska, że traci swą wewnętrzną, daną przez Boga wolność. Po prostu zbyt często pojawiał się niepokój. Także w jego Kościele. Żadnemu katolikowi nie przyszłoby jednak na myśl, że wspólnota Chrystusowa może być cała czysta – sama pszenica, bez chwastów. (...) O sobie samym wiedział, że wielu obserwatorów nigdy nie zdoła zadowolić”.
