Zauważono, że właśnie korporacje gospodarcze propagują nowy styl życia duchowego. Ludzie spędzają w pracy coraz więcej czasu i coraz częściej tam właśnie odnajdują jedyną dostępną stabilność. W obecnym świecie człowiek gubi się i doświadcza ontologiczne-go braku egzystencjalnego gruntu. Staliśmy się, można powiedzieć, terrorystami, czyli ludźmi, którzy oddali się we władanie ziemi i ziemskich wartości.

Tymczasem ten „społeczny wyścig" prowadzi jedynie do umacniania wewnętrznego rozdarcia i fizycznego przemęczenia. Wielki świat duchowych przeżyć, skupiony wokół platońskiej trójki dobra, prawdy i piękna przygasł, i nie robi już wrażenia. Także i religia nieco przyblakła. Cóż zatem należy czynić? Przywracać poczucie przynależności do rodziny ludzkiej, będącej na obraz i podobieństwo Boże. Zdać się na moc tego, co wypływa z miłości.

Poszukiwać autentyzmu, chodzić na długie spacery, ufać ludziom i wierzyć w Boga. Tak było zawsze, i niech tak już pozostanie.