Uroczystość nadania doktoratów honorowych UO dwom wybitnym polskim teologom i ekumenistom zgromadziła 30 października w Auli Błękitnej Collegium Maius UO wielu ich przyjaciół i gości. Rok temu Wydział Teologiczny UO wystąpił z wnioskiem o uhonorowanie teologów , a senat opolskiej uczelni jednogłośnie przyjął tę propozycję.

Laudację ks. prof. Wacława Hryniewicza wygłosił jego uczeń ks. prof. Piotr Jaskóła, dyrektor Instytutu Ekumenizmu i Badań nad Integracją WT UO. – Teologii prof. Hryniewicza bać się nie trzeba. Ona rzeczywiście jest inna. Drogi księże profesorze wdzięczni jesteśmy za teologię paschalną pozwalającą odkryć piękno wiary w Chrystusa leczącego chorą wolność stworzenia. Dziękujemy za teologię nadziei, która uwalnia od lęku przed życiem i przed śmiercią. Za obronę nadziei na powszechne zbawienie także dziękujemy, gdyż ten rodzaj  nadziei przypomina chrześcijanom, że Boża łaskawość nie zna granic – mówił ks. prof. Jaskóła.

Bp Andrzej Czaja mówił o zasługach o. prof. Stanisława C. Napiórkowskiego: przypomniał nagrodę „Pro Ancilla Domini” (mariologiczny Nobel), którą otrzymał w Watykanie, jego olbrzymi dorobek naukowy oraz „ziarna codziennego posiewu” czyli świadectwo życia i postawę etyczną. – Czcigodny ojcze profesorze wiele ziarna wsianego w nasze, Twoich studentów, serca stale w nas owocuje. Co prawda, w żadnych statystykach, tabelach i wykazach nie sposób tego dorobku określić.  Bardzo dobrze jednak wyczuwamy go w swoich sercach. Jeszcze lepiej wie Bóg, jak wiele nam dałeś. Dziękuję Bogu za Ciebie, dziękuję razem z innymi za wszystko i życzę Tobie, Ojcze Profesorze dalszego tak pięknego owocowania Twojego żywota – mówił biskup opolski.

  Laudację o. prof. S.C. Napiórkowskiego (z prawej) wygłosił bp Andrzej Czaja (z lewej) Andrzej Kerner /Foto Gość Dziękując nowym doktorom honorowym UO abp Alfons Nossol podkreślił, że są mu szczególnie bliscy z powodu wspólnych studiów, a potem wspólnej pracy naukowej i ekumenicznej. Abp Nossol podkreślił, że ks. Hryniewicz kilkakrotnie uratował przed zerwaniem spotkania międzynarodowej komisji mieszanej katolicko-prawosławnej. – To rasowy człowiek dialogu. Pamiętam, podczas spotkania komisji w München, strona prawosławna już chciała porzucić uczestnictwo w dialogu, tracili cierpliwość, bo strona katolicka interpretowała wszystko bardzo jednostronnie. Wtedy dialog został uratowany właśnie przez prof. Wacława. Jeden z katolickich członków naszej komisji, jezuita amerykański, wybitny znawca teologii ekumenicznej kiedy ks. Hryniewicz zaczął bronić prawosławia, wprost zaczął krzyczeć: „Hryniewicz quiet!”. Ale Hryniewicz nie był quiet (cicho – przyp. ak) – opowiadał ksiądz arcybiskup wyznając, że także na forum episkopatu Polski bronił ks. Hryniewicza, gdy atakowanego za głoszenie nadziei powszechnego zbawienia. Z kolei o. Napiórkowskiego arcybiskup nazwał „piekielnie krytyczną istotą”. – W pewnym sensie, tematycznie jest też istotą zawadiacką. Chwyta się problemów, o których z góry wiadomo, że nie będzie można ich rozwiązać. Ale on usiłuje! Teologia polska ma mu wiele do zawdzięczenia. Właściwie wszyscy nasi opolscy teologowie zawdzięczają obu profesorom wiele - mówił abp Nossol.

Doktorzy honorowi wygłosili wykłady: ks. W. Hryniewicz o tym, czym jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu, a o. Napiórkowski – nietypowo – przedstawił w ramach wykładu sylwetki 25 swoich doktorantów, którzy podjęli tematykę ekumeniczną.

O. prof. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFM Conv

teolog – mariolog, dogmatyk, ekumenista, profesor KUL, franciszkanin. Był kierownikiem Katedry Mariologii na KUL, długoletnim członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu, międzynarodowej Komisji ds. Dialogu między Kościołem katolickim a Światową Federacją Luterańską, członkiem komisji katolicko-luterańskiej w Polsce. Autor wielu publikacji naukowych i książek, wśród których  najważniejszym dziełem jest „Solus Christus”. 

Ks. prof. Wacław Hryniewicz OMI

Teolog, ekumenista, głosiciel nadziei powszechnego zbawienia. Współtwórca Instytutu Ekumenicznego KUL. Długoletni członek Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem prawosławnym. Wśród wielu prac naukowych i kilkudziesięciu książek fundamentalnym jego dziełem jest trzytomowy „Zarys chrześcijańskiej teologii paschalnej”.