Jak pomóc? Najprościej. Dać im święty spokój i zająć się swoimi problemami i niedomaganiami.

Czytam to i tak żal mi tych wszystkich ludzi. Gdybyście przestali wmawiać im poczucie winy i dali święty spokój, prawdopodobnie nie musieliby z niczym walczyć ani szukać pomocy. Byliby po prostu szczęśliwi.

Są wspólnoty: http://www.pascha.pl/index.php, można znaleźć pomoc jeśli się chce znaleźć. Jeśli ktoś jest praktykującym katolikiem, to będzie jej szukał i znajdzie, jeśli ktoś jest obojętny religijnie, to i tak się "ustawi", bo potrzeba bliskości jest silniejsza niż przekonania religijne, które nie są karmione modlitwą.

Samiście wyjęli spod prawa, spotwarzyli i pozbawili pomocy sporą liczbę niewinnych osób, to się nie dziwcie, że macie kłopot z marginesem.

Rozważ:
1. „[…] należy rozważyć przede wszystkim różnicę istniejącą między zachowaniem homoseksualnym jako zjawiskiem prywatnym a tym samym zachowaniem jako relacją społeczną prawnie przewidzianą i zaaprobowaną […]” (kard. kard. J. Ratzinger i A. Amato, Kongregacja Nauki Wiary, 3 czerwca 2003 r.). I ani słowa o obowiązku praktycznej pomocy osobom wykazującym takie trudności.
2. „Kościół nie zostawia ich samotnych w obliczu życiowych zmagań. Wśród osób, które skorzystały z terapii w katolickich ośrodkach „Odwagi”, ponad 30% potrafiło zmienić swą orientację i podjąć życie w sakramentalnych związkach małżeńskich.”, (List pasterski Episkopatu Polski, 28.12.2003 r.). Sprawdź, ile jest tych „ośrodków Odwagi” i jaka jest ICH skuteczność. Rozważ manipulacyjne użycie liczby mnogiej.
3. „Tworzenie grup wsparcia dla homoseksualistów wydaje się przedwczesne”,” Jeżeli jakiś ksiądz byłby znany w środowisku z tego, że chętnie udziela pomocy osobom homoseksualnym, łatwo mógłby spotkać się z podejrzliwością. Wielu księży obawia się więc „homoseksualnego cienia””. ( KS. JÓZEF AUGUSTYN SJ TP 27/2002). Porównaj z argumentacją z książek tegoż:
4. „Należy [homoseksualistę] traktować jak osobę NIEZDOLNĄ DO MIŁOŚCI”, „Jeżeli nawet uznamy, że są zdolni do miłości, to nie znaczy, że są zdatni…”, (J.Augustyn, „Duszpasterstwo osób homoseksualnych nie może być KONKURENCJĄ dla środowisk gejowskich”. (m.in. J.Augustyn, „Rozmowy o trudnych sprawach”, „Celibat, aspekty pedagogiczne i duchowe”, „Aby życie było szczęśliwe”).
5. „Gdyby ktoś się dowiedział, że psycholog udziela pomocy homoseksualistom, to nikt inny by do niego nie podszedł”, (strony WIARA, odpowiedź na pytanie gdzie się zgłosić z takimi problemami.)
6. „Homoseksualistów nie stworzył Pan Bóg”. „Nietrwałe związki są sprawiedliwe”. „Jeżeli wyjdzie na jaw [homosesksualizm], to należy ich usuwać z zawodu [nauczyciela]” Ks. Marek Dziewiecki, strony OPOKA.
7. „Nie należy określać ich nazwami mogącymi budzić pozytywne skojarzenia, np. „gej””. Red. Tomasz Wiścicki, Więź.
8. "Oficjalnie służba zdrowia milczy na ten temat tak jakby sprawa nie istniała.[…]
Nie mam wątpliwości, że przyczynił się do tego [tj. do wejścia przez syna autora do wspólnoty gejowskiej i porzucenia przez niego wyznania katolickiego)] brak oferty ze strony społeczeństwa i kościoła." , List Ojca homoseksualisty, do „Więzi”, czerwiec 2006.
9. Liczne artykuły w „Gościu Niedzielnym”, (np. Franciszka Kucharczaka, „Dzielenie ludzi”) i w innej prasie katolickiej pełnej wulgarnych inwektyw mających wzbudzić wstręt do „dewiantów” i sprawić wrażenie, że marginalizowanie osób tu omawianych jest zgodne z nauką Ewangelii.

Odpowiedz na pytania:
1. Gdzie ma się udać osoba nie wykazująca odpowiedniej skłonności do płci przeciwnej (bo właśnie to, a nie pociąg do tej samej płci nieustannie karykaturowany i wyszydzany w „dobrej literaturze katolickiej”, jest istotą problemu), aby uzyskać skuteczną pomoc w prawidłowej integracji społecznej (w odróżnieniu od zdefiniowanej przez Paula Camerona integracji opacznej - „reverse integration”, patrz homoseksualizm.friko.pl)?
2. Dlaczego środowiska gej/les nie mają konkurencji”
3. Kto tak usilnie PROPAGUJE zwolnienie z ewangelicznego obowiązku samarytańskiej pomocy „zranionym homoseksualnie” (określenie J. Augustyna), zadowalając się sentymentalnym „szacunkiem, współczuciem i delikatnością”?

Protestuj przeciwko prawdziwym winowajcom destrukcji rodziny i ładu moralnego, usiłującym jazgotliwie zagłuszyć sumienie i zdrowy rozsądek, a swoje ofiary zohydzić i zrzucić na nie odpowiedzialność za swe własne kłamstwa i zaniedbania, dając tym skandaliczny przykład zgorszenia publicznego.

Niestety problem "homolobbyy" istnieje. Nie tak dawno pewien ksiądz, z kierownictwa katolickiego radia eR, opublikował w internecie swoje homoseksualne fantazje.

Gdyby Fronda o tym nie napisała, pewnie sprawa zostałaby zamieciona pod dywan. A tak biskup Budzik wezwał go na rozmowę. Jaki był jej wynik, nie wiadomo.

Ale powstaje pytanie, czy osoba deklarująca się jako homoseksualista powinna tym radiem kierować? Czemu właśnie ktoś taki został wyznaczony do kierowania tym radiem z definicji katolickim?

==

A tak z drugiej strony, czy jest etyczne udawanie homoseksualisty? Moje odczucie mówi, że nie.
Z drugiej strony, można osoby o takich skłonnościach zapytać wprost, może po pewnym dłuższym kontakcie. Takie skłonności często po prostu widać po zachowaniu, ubiorze, sposobie wyrażania się.

Mógłby ktoś napisać jak pomóc takim jak ja transseksualnym katolikom? Jestem mężczyzną ale czuję sie kobietą.

Czy ktoś z Was obciążonych pomyślał, by prosić o modlitwę wstawienniczą we wspólnotach tak posługujących? Czy ktoś modlił się na tyskich wieczorach uwielbienia? Ile tam łaski! http://www.centrumduchowosci.pl/twu.php
A może poszukać pomocy u ks. egzorcysty?
Jest okazja by udać się na modlitwę na stadionie z o. Johnem- charyzmatykiem.
http://gosc.pl/doc/1585363.Jezus-na-stadionie

To wszystko macie do dyspozycji, by walczyć! Sami nie dacie rady, bo za tą skłonnością stoi nieprzyjaciel.....

Bardzo proszę, aby nie kalać pięknej tęczy skojarzeniami z odchyleniami od normy.
Tyle znaków już skopano, a teraz wszyscy kopią tęczę...

To jest zaczyna być śmieszne. Najpierw sami stwarzacie problem a potem biadolicie nad jego rozwiązaniem.

Otóż przyjmijcie w końcu do wiadomości, że ludzie rodzą się homoseksualni, tak jak rodzą się leworęczni. Nie wiadomo do końca dlaczego, ale tak jest. A traktowanie tego jako grzechu, krzyża, winy, niedoskonałości, nieuporządkowania itd., to świadome wpędzanie innych w poczucie winy.

Wszelkie zaś instytucje typu Odwaga to świadome i celowe oszukiwanie ludzi, to wmawianie, że mogą się zmienić. NIE MOGĄ. Nawet jeśli sami sobie wmówią, że się "wyleczyli" po 10-20 latach wszystko wróci ze zdwojoną siłą. Niemal wszyscy "wyleczeni" z homoseksualizmu na Zachodzie po najdalej kilkunastu latach przyznają, że to nieprawda, że tylko sobie to "wyleczenie" wmawiali i że ciągle pożądali jedynie mężczyzn.

Skończcie robić ludziom wodę z mózgu.

Bezustannie wmawiacie osobom homoseksualnym, że coś jest z nimi nie tak, wymagacie życia w samotności, która niszczy ich życie. To jest podłe działanie, inspirowane przez złego. Wasza prowokacja jest tego dowodem. Można poznać wierzące osoby homoseksualne bez żadnych problemów i bez uciekania się do tajniackich sztuczek i podszywania się pod gejów czy lesbijki. To coś niezmiernego przykrego, że upadliście tak nisko. Głosicie kłamstwo zamiast prawdy, nie pomagacie homoseksualistom tylko krzywdzicie ich, nie pozwalając żyć w zgodzie z ich naturą. Także różne praktyki religijne mające na celu przezwyciężanie skłonności homoseksualnych mogą wyrządzać szkody psychiczne - prowadzić do depresji, nerwicy a nawet samobójstwa. Gdybyście byli uczciwi, to byście o tym w swoim artykule napisali. Szczęść Boże.

Wielce Szanowny Panie Redaktorze,

Godna podziwu odwaga! Żeby tak samemu w siedlisku z-samej-swej-wewnętrzenej-natury nieuporządkowania, zepsucia i gwałtu na rodzinie, Bogu i Ojczyźnie. . . Zuch z Pana!. Ale ja chciałbym Pana Redaktora poprosić, żeby się Pan Redaktor chwilę zastanowił, w czym tak naprawdę Pan Redaktor tym swoim rozmówcom pomógł. Czy nie w utrwaleniu przekonania, że można ich bezkarnie inwigilować, uciekając się do oszustw i podstępów? Czy pomógł im Pan nabrać ufności do otoczenia i przełamać „hermetyczną” izolację? Czy pomógł im Pan w prawidłowej integracji społecznej? Czy w zamian za oszustwo dał im Pan Redaktor choćby cień nadziei na skuteczną terapię? Czy czytelnicy Pana Redaktora nie zostali w ten sposób pouczeni, że wszelka niegodziwość jest dozwolona, gdy chodzi o „zboczeńców”? Czy Pan Redaktor myśli, że niegodziwe metody stosowane w imię Jezusa Chrystusa stają się bardziej godziwe? No i to Pana Redaktora pomysłowe słowotwórstwo: „homo-katolicy”…
A Pan jest homo-podglądaczem, który za srebrniki poczytności homo-podstępem i homo-oszustwem wydobywa homo-niusy prowadząc do dalszej homo-marginalizacji osób wymagających natychmiastowej skutecznej pomocy, a skandalicznie opuszczonych przez homo-hierarchię kościelną i związane z nią środowiska. Wszystko po to, aby na ludzkim dramacie rozgrywać swe brudne polityczne i wyznaniowe homo-interesy. I jeszcze chce Pan donosów na dalsze odcinki.
Lecz poczekaj sobie ty homo-redaktorze Teister: Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy!

Wielce Szanowny Panie Redaktorze,

Godna podziwu odwaga! Żeby tak samemu w siedlisku z-samej-swej-wewnętrzenej-natury nieuporządkowania, zepsucia i gwałtu na rodzinie, Bogu i Ojczyźnie. . . Zuch z Pana!. Ale ja chciałbym Pana Redaktora poprosić, żeby się Pan Redaktor chwilę zastanowił, w czym tak naprawdę Pan Redaktor tym swoim rozmówcom pomógł. Czy nie w utrwaleniu przekonania, że można ich bezkarnie inwigilować, uciekając się do oszustw i podstępów? Czy pomógł im Pan nabrać ufności do otoczenia i przełamać „hermetyczną” izolację? Czy pomógł im Pan w prawidłowej integracji społecznej? Czy w zamian za oszustwo dał im Pan Redaktor choćby cień nadziei na skuteczną terapię? Czy czytelnicy Pana Redaktora nie zostali w ten sposób pouczeni, że wszelka niegodziwość jest dozwolona, gdy chodzi o „zboczeńców”? Czy Pan Redaktor myśli, że niegodziwe metody stosowane w imię Jezusa Chrystusa stają się bardziej godziwe? No i to Pana Redaktora pomysłowe słowotwórstwo: „homo-katolicy”… A Pan jest homo-podglądaczem, który za srebrniki poczytności homo-podstępem i homo-oszustwem wydobywa homo-niusy prowadząc do dalszej homo-marginalizacji osób wymagających natychmiastowej skutecznej pomocy, a skandalicznie opuszczonych przez homo-hierarchię kościelną i związane z nią środowiska. Wszystko po to, aby na ludzkim dramacie rozgrywać swe brudne polityczne i wyznaniowe homo-interesy. I jeszcze chce Pan donosów na dalsze odcinki.
Lecz poczekaj sobie ty homo-redaktorze Teister: Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy!

Witam. Jestem gejem, mam swoją drugą połówkę. Jesteśmy ze sobą od trzech lat. Jest nam ze sobą bardzo dobrze, jesteśmy szczęśliwi. Mamy bardzo dobrych przyjaciół, którzy również znaleźli swoje szczęście. To działa na tej samej zasadzie co pary hetero. Denerwuje mnie to jak ktoś próbuje wmówić komuś, że musi się wyleczyć bo to choroba. Ludzie! Jaka choroba? Niby czemu to jest nienormalne? Ja normalnie żyję, studiuję, pracuję, mój chłopak to samo, spotykamy się, przyjaciele o nas wiedzą, jest nam dobrze! Nie dajcie sobie wmówić, że macie jakąś chorobę. Nie marnujcie czasu na jakieś mitingi. Można żyć szczęśliwie takim jakim nas Pan Bóg stworzył. Nie poprawiajmy Go. Pozdrawiam serdecznie :)

www.Katolik-Homoseksualny.prv.pl

Perspektywy życia dla wierzących osób homoseksualnych - zapraszamy!

Słuchajcie, ja uważam, że warto się dzielić takimi wyznaniami. Na świecie są grupy ludzi, którzy podzielaja Wasz sposób myślenia i tacy, którzy będą Was odpychać. Ważne jest, żeby znaleźć miejsce dla siebie na świecie i ludzi, którzy będą nas akceptować, ale przede wszystkim, trzeba się nauczyć akceptować samego siebie - nosić prawdę o sobie jak tarczę, tak, żeby nie mogła być użyta przeciwko nam. Bo niby dlaczego prawda o samym sobie miałaby człowieka ranić? Ja spotykałem się z świetną terapeutką z poradni Psychologgia. W Warszawie jest wielu terapeutów, ale pani Joanna Michalak zrobiła na mnie wielkie wrażenie i to jej wiedzy i terapii zawdzięczam to, że udało mi się przetrwać kryzys.