Mt 13, 10-17

Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?»

On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli».

Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano.        
Mt 13,11

Jako osoba dorastająca w tzw. złotej erze polskiego rocka od czasu do czasu nucę sobie przeboje z tamtych lat. Jednym z tekstów, które powracają do mnie, są słowa refrenu wyśpiewywanego przez lidera zespołu Dżem, Ryszarda Riedla: „Lunatycy otaczają mnie”. Lunatycy... to fragment otaczającego mnie świata, który boli i smuci. Lunatycy… jakby żyli, śniąc. Jak gdyby to, co myślą, mówią i czynią, było tylko na chwilę, jak we śnie, bez konsekwencji. Najwyżej się obudzą i rozpoczną jeszcze raz. Tym razem na serio. Pozwalają się nieść kolejnym marzeniom sennym, łudząc się, że to prawdziwe życie. Może trzeba nam się obudzić. I zobaczyć, iż serce Boga i człowieka nie jest z kamienia. I usłyszeć, iż to życie dane nam jest raz, na zawsze.