Ks. Jancarz był stale otoczony agenturą SB. Donosili na niego również inni księża

Niedawno obchodziliśmy 32. rocznicę jego śmierci. Ksiądz obdarzony genialnym zmysłem organizacyjnym odszedł stanowczo zbyt wcześnie, bo w wieku zaledwie 46 lat. Warto przypominać jego dorobek i liczne osiągnięcia, w tym również te wykraczające poza działalność duszpasterską.

Droga do Nowej Huty

Urodził się 9 grudnia 1947 r. w Suchej Beskidzkiej. Jego ojciec był dróżnikiem na kolei, a matka zajmowała się domem i wychowywaniem pięciorga dzieci. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości. Jego rodzina wkrótce później przeniosła się do Grzechyni należącej do parafii Maków Podhalański. W latach 1961–1966 Jancarz uczęszczał do Technikum Kolejowego w Krakowie. Po jego ukończeniu wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Warto dodać, że drogę kapłańską wybrało również jego dwóch braci.

Święcenia kapłańskie otrzymał 21 maja 1972 r. z rąk kard. Karola Wojtyły. Pierwsze lata posługi duszpasterskiej spędził jako wikariusz w: Pisarzowicach k. Bielska-Białej (od 25 czerwca 1973); parafii Wniebowzięcia NMP w Oświęcimiu (od 14 czerwca 1975), parafii Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach (od 18 czerwca 1977). Pełnił funkcję dekanalnego duszpasterza służby liturgicznej dekanatów, na których terenie posługiwał. Opiekował się także ośrodkiem ruchu oazowego w Rzykach. Był wysoko oceniany przez kolejnych proboszczów. Pisarzowski proboszcz ks. Stanisław Piela w swojej opinii na temat ks. Jancarza zapisał: „W spełnianiu obowiązków kapłańskich był bardzo gorliwy. (…) Miał łatwość w wypowiadaniu dobrych i praktycznych myśli zaczerpniętych z Pisma Świętego (…) W pracy duszpasterskiej miał wiele dobrych pomysłów”.