Chodzi mi o Przemysława Gintrowskiego, do czasu stanu wojennego partnera Jacka Kaczmarskiego. Na fortepianie grał z nimi jeszcze Zbigniew Łapiński. Ale Gintrowski (po wyjeździe na Zachód Kaczmarskiego) był niezmiernie ważną postacią dla Polaków stłamszonych stanem wojennym.

Polecam „Raport z oblężonego miasta” w jego wykonaniu. Nie jestem pewien, czy wszystkie jego interpretacje podobały się Herbertowi, ale to właśnie dzięki Gintrowskiemu zacząłem lepiej rozumieć autora „Pana Cogito”.

W tamtym czasie „Raport…” był ważnym głosem dla czujących podobnie i pomagał przetrwać trudne momenty lat 80. XX wieku.