W minioną niedzielę byłam na Mszy św. w obrządku ormiańskim. Ta głęboka liturgia, połączona z przepięknymi śpiewami kleryków z Armenii, wywarła na mnie duże wrażenie. I to już na początku, kiedy w akcie pokutnym kapłan głośno wypowiadał słowa: „Wyznaję przed Bogiem i świętą Bogurodzicą, przed wszystkimi świętymi i przed wami, ojcowie i bracia, wszystkie grzechy moje, które popełniłem. Albowiem zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkami i wszystkimi grzechami, które popełniają ludzie, zgrzeszyłem, zgrzeszyłem. Proszę was przeto, proście Pana Boga, aby odpuścił moje grzechy”. Po czym diakon odpowiedział: „Niech się zlituje nad tobą Bóg Wszechmogący i łaskawie udzieli odpuszczenia wszystkich win twoich, przeszłych i teraźniejszych (…), oraz zachowa na życie wieczne”.