Czy można mówić o kryzysie?

Pytanie, które trzeba zadać, to czy Pan Bóg dawał tych księży głównie po to, aby poszli na polskie parafie, czy też aby służyli gdzie indziej? Dziś w teologii podkreśla się, że kapłan jest święcony dla Kościoła powszechnego, a nie tylko dla Kościoła partykularnego. To oczywiste, że dziś liczba powołań jest mniejsza. W czasach Jana Pawła II w niektórych seminariach roczniki liczyły po 100 osób, a dziś w tych samych seminariach – po 50.

Jednak czy mamy do czynienia z kryzysem, zależy od perspektywy, z jaką na ten proces patrzymy. Do wielu polskich seminariów przyjeżdżają biskupi z całego świata, w zeszłym roku krakowskie odwiedził biskup z Alaski, który ma 12 księży na całą diecezję, więc gdyby miał chociaż jeden rocznik kleryków, na przykład z seminarium tarnowskiego, to byłby wniebowzięty.

A my mamy perspektywę Kościoła, który przyzwyczaił się do wielu rzeczy, na przykład do tego, że ksiądz na parafii robi wszystko, od a do z, od planu rozbudowy cmentarza do odprawiania Eucharystii. W takiej wizji nic dziwnego, że nam się wydaje, iż księży jest mało.

Tymczasem Kościół nie powinien być aż tak bardzo klerykalny. Jest Mistycznym Ciałem Chrystusa, w którym każdy powinien znaleźć swoje miejsce zaangażowania, ksiądz nie musi robić wszystkiego.