Książę Pokoju nadchodzi

Prostota

Modlitwa prostoty, wymieniona przez ojca Bolewskiego na końcu, zasługuje na osobne omówienie (dodajmy, że wspomniane wyżej refleksje o modlitwie zawarł on w książce „Prosta praktyka medytacji. Wprowadzenie do modlitwy Imieniem Jezus”). Wszystkie trzy poprzednie etapy rozwoju życia modlitewnego prowadzą ostatecznie do swoistego uproszczenia, wykształcenia postawy obejmującej całego człowieka. „Jednocząc poszczególne przejawy ludzkiego życia, nie staje się przy tym bardziej skomplikowana, ale prostsza” – pisze Bolewski. I dodaje: „W tym sensie punktem dojścia, obejmującym i dopełniającym wszystkie poprzednie etapy modlitwy ustnej, myślnej i uczuć, jest postać zwana modlitwą prostoty. Jako uwieńczenie drogi modlitwy zasługuje na najwyższą uwagę”. Kontynuując swoje rozważania o modlitwie, jezuita pisał będzie o modlitwie Imieniem Jezus. Zatrzymajmy się w naszej adwentowej szkole modlitwy. Książę Pokoju nadchodzi. Wyjdźmy Mu na spotkanie! •

Pan prowadzi każdą osobę drogami i sposobami zgodnymi z Jego upodobaniem. Każdy wierny odpowiada Mu zgodnie z postanowieniem swojego serca i osobistą formą swojej modlitwy. Tradycja chrześcijańska zachowała jednak trzy główne formy życia modlitwy: modlitwa ustna, rozmyślanie, kontemplacja. Ich wspólną cechą jest skupienie serca. Ta czujność w zachowywaniu słowa i trwaniu w obecności Boga czyni z tych trzech form intensywne chwile życia modlitwy (KKK 2699).

Twoja modlitwa

Wejdź do „swojej izdebki”, to znaczy tam, gdzie będziesz sam. Pomocne może być zamknięcie oczu, by odciąć się od wszelkich bodźców zewnętrznych. „Zamknij drzwi”, to znaczy przynajmniej spróbuj odciąć myśli od swojej przeszłości i przyszłości. Powiedz sobie, że na ten moment masz tylko „teraz”, chwilę obecną. Jak zegar odlicza mijające sekundy, tak niech twój oddech odlicza czas. Zacznij się modlić, to znaczy stań wobec Pana, który jest Dawcą nie tylko każdej mijającej minuty, lecz także Twojego oddechu.

Litania do Księcia Pokoju

Książę Pokoju, Synu przedwiecznego Ojca – }przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, zapowiedziany przez proroków – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, Emanuelu, Boże z nami – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, Słowo, które stało się ciałem – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, który przychodzisz „do swoich” – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, odrzucany przez tych, do których przybywasz – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, którego chwałę pragniemy oglądać – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju w świecie niespokojnych serc – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, gdy wspomnienia z przeszłości zaburzają mój spokój – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, gdy teraźniejszość budzi mą niepewność i strach – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, gdy myśli wypełnione są lękiem przed przyszłością – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, który uczysz mnie ufności wobec Boga Ojca – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, który obiecujesz Pocieszyciela – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, który uzdrawiasz dręczonych niepokojem – przyjdź do mnie, Panie.

Książę Pokoju, który na krzyżu w ręce Ojca złożyłeś swego ducha – przyjdź do mnie, Panie.