Z języka greckiego nazywano ten obchód Pentekoste, czyli dzień pięćdziesiąty. W kalendarzu żydowskim było to drugie wielkie doroczne święto izraelskie. Do Jerozolimy ściągały rzesze żydowskich pielgrzymów z całego rzymskiego imperium. Podczas obchodów czytano biblijne teksty opowiadające o przymierzu, jakie Bóg Izraela zawarł ze swym ludem na górze Synaj, tam, gdzie ogłosił Dekalog. Wspominano również te chwile z dziejów narodu wybranego, gdy dokonywało się odnowienie przymierza synajskiego. W takim historycznym kontekście nastąpiło zesłanie Ducha Świętego na wspólnotę uczniów Chrystusa. Obdarowani Duchem Świętym, z Jego mocą i odwagą wyszli z Wieczernika, by głosić jerozolimskim pielgrzymom „sprawę Jezusa z Nazaretu”. A ci dziwili się, że słyszą nauczanie w swym ojczystym języku.