Po raz pierwszy w Księdze Rodzaju, gdy przedstawia syna Adama: „Abel był pasterzem trzód”, a ostatni w nowotestamentalnym Pierwszym Liście św. Piotra, gdzie autor przenosi czytelnika w czas powtórnego przyjścia Chrystusa u końca tego porządku dziejów: „Kiedy zaś objawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały”.
Wewnątrz tej klamry pasterz pojawi się w Biblii w szeregu znamiennych momentów. Wśród trzody prorok i sędzia Samuel znajdzie Dawida i namaści go na króla. Od trzody Bóg powoła proroka Amosa. Pasterze będą tymi, którym jako pierwszym aniołowie ogłoszą wieść o narodzinach Mesjasza.