Opowiedziały o tym, co kryją ich matczyne serca (s. VIII). Ich synowie zaczynają nowy okres w swoim życiu. Wiedzą, jakie słowo ma ich prowadzić (s. IV i V). Jednak samo pragnienie nie wystarczy. Potrzeba jeszcze oparcia we wspólnocie kapłańskiego braterstwa. I tu niespodzianka. Z radością patrzę na neoprezbiterów jako rocznik, który ma szansę na dorównanie obecnym czternastolatkom w gorliwości tzw. spotkań rokowych. Jak dotąd bowiem jedynie kapłani wyświęceni we Wrocławiu w roku 2000 regularnie, co miesiąc, spotykają się na wieczornych rozmowach o blaskach i cieniach kapłańskiego życia (w naszej diecezji są to: ks. Marek Jodko z Rudnicy, ks. Radosław Stala z Nowej Rudy, ks. Maciej Martynek z Bojanic i ja). Najmłodsi nasi bracia, oby wam się udało!