Skąd to upodobanie Boga do pomagania słabym, biednym i uciśnionym? Jak to skąd? Z miłości. Przecież w nasze ludzkie serca wszczepiony jest pewien rodzaj wrażliwości na cudzą niedolę. A skoro Stwórca uczynił nasze serca na podobieństwo swojego... Jeżeli w jakimś sercu tej wrażliwości brak, znaczy że serce się zepsuło. Znajomy mówi wprost: nieczuli na ludzką krzywdę są tylko psychopaci. Prawda jest taka, że każdy człowiek jest uciśniony. Jedni biedą i odrzuceniem. Inni bogactwem i powodzeniem. I Bóg z pewnością każdemu chce tak samo pomóc. Tylko że nie każdy tak samo o to prosi. Jakoś tak jest, że największym bogactwem okazuje się dla nas po latach zwykle to, co było trudne i bolesne. Ja to wiem. To jest ten „siódmy rozdział” – część naszego życia, którą najchętniej wymazalibyśmy z naszej historii, a która okazuje się... NAJWAŻNIEJSZA!
Skoro Bóg mówi, że mamy się nie bać naszych przegranych, to się nie bójmy. Pierwszy może już tylko stracić. Ostatni może już tylko zyskać.