Klasztor radomskich bernardynów swymi początkami sięga połowy XV w. W mieście pojawili się, spełniając wolę króla Kazimierza Jagiellończyka. Ich klasztor był 16., jaki powstał na terenach Rzeczypospolitej. W Radomiu, tak jak im nakazywała zakonna reguła, osiedlili się pod murami miasta, przy drodze prowadzącej do Lublina. Przyszli tu i zostali, dzieląc losy miasta. Duszpasterzowali. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, opowiedzieli się jednoznacznie po stronie tych, którzy zmagali się o niepodległość.