Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 48
Nim zmartwychwstanę
Wielki Post. Znamy dobrze to powiedzenie: „święta, święta i po świętach”. Radosne chwile odpoczynku spędzone z bliskimi przeminą szybko. Co zatem zrobić,aby z Wielkanocy zostało w nas coś więcej niż tylko kolejne centymetry tu i ówdzie, odnalezione w klimacie powrotu do tzw. szarej rzeczywistości? Do świąt trzeba się przygotować. Diecezjalnych na to sposobów jest sporo.
Rozplątująca węzły
U paulinów. Ustanawiane 25 marca Sanktuarium Jasnogórskiej Matki Kościoła będzie zapewne pierwszym noszącym taką nazwę. Przy ul. św. Antoniego – gdzie prócz częstochowskiej ikony zobaczysz uwiecznioną w obrazach historię dawnych pustelników czy św. Mikołaja – wielu ludzi rozpoczyna własną przygodę z Bogiem.
Tu buchają płomienie
Siostry duchaczki. Od prawie ośmiu wieków są obecne w Krakowie. Przez ponad 6 wieków wraz z braćmi duchakami służyły chorym, opiekowały się dziećmi i kobietami w ciąży w szpitalu klasztornym przy pl. Świętego Ducha. To tu istniało pierwsze w Krakowie okno życia, czyli „koło”, a pozostawiane tu dzieci trafiały pod czułą opiekę duchaczek. Teraz na miejscu dawnego klasztoru i szpitala stoi gmach Teatru Słowackiego. Zakon duchaków, co prawda, skasowano pod koniec XVIII w., ale duchaczki istnieją nadal.
