Znaleziono 3287 wyników
Gdy autorytet staje się idolem
Potrzebujemy autorytetów – to oczywiste. I chociaż, jak mawiał św. Tomasz z Akwinu, argument z autorytetu jest ostatnim z argumentów (pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy nie mamy już innych), to przecież właśnie do autorytetów odwołujemy się bardzo chętnie – są dla nas wsparciem, dają poczucie bezpieczeństwa, odgrywają rolę przewodników w niełatwym dla Kościoła czasie. W czym tkwi zatem problem? W tym przede wszystkim, że zbyt często tracimy umiar; że zaczynamy autorytety przekształcać w idoli. A to już – patrząc z perspektywy wiary – sprawa ryzykowna, a nawet niebezpieczna.
Paraklet – trzy znaczenia greckiego słowa ukryte w Starym Testamencie
Paraklet – słowo, które nie zostało przetłumaczone. Pojawia się w greckich tłumaczeniach Biblii hebrajskiej jeszcze sprzed czasów Jezusa i w aramejskim tłumaczeniu tekstu z I wieku. Kiedy więc pierwsi żydowscy uczniowie Chrystusa słyszeli słowo Paraklet, nie było ono im obce, ale sprawiało, że natychmiast jak symfonia rozbrzmiewały w nich wszystkie biblijne skojarzenia – o tym, jak rozumieć to greckie słowo w perspektywie Starego Testamentu i dlaczego w tłumaczeniach na różne języki pozostało ono w oryginale pisze w komentarzu dla Centrum Heschela KUL dr Faydra Shapiro, dyrektor Izraelskiego Centrum Relacji Żydowsko-Chrześcijańskich.
Jeden Bóg w trzech Osobach
Karkołomne zadanie: w kilku tysiącach znaków opisać trzy będące w ścisłej komunii Osoby, którym poświęcono tysiące książek. Kaliber trudności i tajemnicy znakomicie oddaje tytuł kultowego dominikańskiego śpiewnika „Niepojęta Trójco”. Sam traktat De Trinitate św. Augustyn zawarł w piętnastu księgach. Już w pierwszych słowach Biblia przedstawia Boga jako Trójcę. Tekst hebrajski nazywa go Elohim, a wyraz ten z perspektywy gramatycznej jest rzeczownikiem w liczbie... mnogiej. Rabini, którzy odkryli w rabbim Jeszui mesjasza, opowiadają: „Znałem ten tekst na pamięć, a Bóg krzyczał już od pierwszego rozdziału: Jestem Jeden, ale jest Nas trzech!”.
Księże Danielu, niech Ksiądz nie idzie tą drogą
Moment, w którym odpowiedzialny za wspólnotę lider – zarówno duchowny, jaki i świecki – mimo poczucia krzywdy i dotykającej go niesprawiedliwości decyduje się być posłuszny przełożonym, to najbardziej autentyczny papierek lakmusowy weryfikujący jego duchową dojrzałość i odpowiedzialność. Dlaczego? Bo głębokiej wiary, pokory i zaufania Bogu wymaga podporządkowanie się decyzjom, które – ujmując rzecz z naszej perspektywy – niszczą dzieło angażujące siły, serce, a często także całe nasze dotychczasowe życie. Wkraczamy wówczas na sprawdzoną drogę doskonałości, którą podążało przed nami wielu mistyków i świętych tej miary, co św. O. Pio, św. Szarbel, czy św. Jan Maria Vianney. To droga, której Bóg obficie błogosławi.
Ks. Deselaers: Edyta Stein wciąż inspiruje współczesnego człowieka
„Pytając o inspiracje Edyty Stein w naszym współczesnym życiu, chciałem sprowokować pewien wysiłek duchowy” – podkreśla ks. Manfred Deselaers z Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu. W ten sposób kapłan podsumowuje specjalny projekt, w którym oświęcimska placówka zaprosiła ludzi z całej Europy do opowiedzenia o tym, jak dzisiaj inspiruje ich karmelitańska męczennica XX wieku. Nadesłano dotąd ponad 30 filmów, w których swoistymi świadectwami podzieliły się osoby świeckie i duchowne, naukowcy, lekarze, studenci i uczniowie z Polski, Niemiec, Holandii, Rosji, Irlandii i Kazachstanu.
Synod: powstaną komisje, które zgłębią 10 tematów wyłonionych podczas synodu
W ramach trwającego Synodu o synodalności zostaną powołane specjalne komisje do zajęcia się skomplikowanymi kwestiami, które wyłoniły się podczas dotychczasowych obrad. W tym samym czasie uczestnicy zgromadzenia synodalnego będą zaproszeni do skupienia się na pytaniu: „jak być Kościołem synodalnym w misji?”
