Najnowsze [Wydania]
-
Historia Kościoła 04/2024 Dokument:(8840654,Czy św. Piotr cierpiał na reumatyzm i czy kościelne trybunały stosowały tortury? )
-
Nowy numer 23/2024 Dokument:(8839869,Serca dwa)
-
Nowy numer 22/2024 Dokument:(8826072,Odrzucona prawda i (żenująca) ideologia)
-
Gość Extra nr 9 Dokument:(8805448,Mama to miłość)
-
Historia Kościoła 03/2024 Dokument:(8746812,Najbardziej wpływowa Kobieta w historii)
Prawda jest jednak taka, że dzisiaj przygniatającym problemem nie jest "nieodpowiedzialność" polegająca na zbyt dużej ilości dzieci pomimo "odpowiednich środków", ale ich katastrofalny brak. Oczywiście, ludzie którzy się na dzieci nie decydują stosują "odpowiednie środki" w ramach "odpowiedzialności".
No nic, papież w wywiadzie nie mówił z urzędu, a tylko dzielił się swoimi poglądami, więc nie jesteśmy zobowiązani przyjmować tego jako nauczanie Kk. Dowiadujemy się po prostu, co Franciszek myśli.
Nie mówił z urzędu.
Polecam lekturę "Jezusa z Nazaretu", do rozważenia zwłaszcza fragment:
"Właściwie nie muszę nawet mówić, że książka ta żadną miarą nie jest wypowiedzią Nauczycielskiego Urzędu, lecz stanowi jedynie wynik mojego osobistego szukania <oblicza Pana> (zob. Ps 27,8). Zatem każdemu wolno mieć przeciwne zdanie" - Joseph Ratzinger - Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, cz.1: Od chrztu w Jordanie do przemienienia, Kraków 2007, s. 14.
Ta włoska, śpiewająca na estradzie zakonnica (Cristina czy jak jej tam) powinna sobie wziąć te słowa do serca.
"Wspominałem o kobiecie, która spodziewała się ósmego dziecka, mając już siedmioro, urodzonych przez cesarskie cięcie. To jest nieodpowiedzialność. Ta kobieta mogłaby odpowiedzieć: 'Nie, ja ufam Bogu'. Ale, patrzcie, Bóg daje nam środki, by być odpowiedzialnymi."
Czasem NPR bo mam nadzieję, że papież mówił wyłącznie o tych "środkach") zawodzi.Czasem ciąża poczyna się w okolicznościach niewytłumaczalnych: czy to ze względu na wiek matki, czy moment poczęcia etc. Zdaniem papieża to nieodpowiedzialność? Dla mnie zawsze był to był dowód na działanie Boga (czy i w Piśmie Św. nie czytamy o co najmniej kilku poczęciach przez matki, które też idąc tym tokiem rozumowania były "nieodpowiedzialne"???).
Dziś dowiedziałam się, że zdaniem następcy Jezusa Chrystusa to nie są cuda tylko "nieodpowiedzialność". Przykro mi, ale ja coraz częściej nie rozumiem papieża.
I rodziły się kolejne, nie mam mowy o niewłaściwie stoswany NPR, ona była po kursie NPR i miała uprawnienie do prowadzenia takich kursów.
Po piątym dziecku już prawie nie współżyli, kolejne dzieci pojawiały się w wyniku epizodycznego współżycia w dni, które wg. NPR miały być niepłodne.
Nie wiem jak to możliwe ale nie mam też podstaw im nie wierzyć.
Rodzina nie cierpi biedy, natomiast zdrowie matki jest zrujnowane.
Wczuwam się w sytuację, gdy przeczyta o nieodpowiedzialności tej kobiety z ósemką dzieci....
No, ale może papież rzeczywiście znał sytuację tej kobiety o której mówił - wiedział, że kolejne ciąże wynikały poprostu z braku refleksji, z beztroski.
Rzeczywiście przypadek Twojej znajomej jest dość niewiarygodny. Jedyne tłumaczenie to takie, że korzystali również z I fazy, która zawsze jest ryzykownaTylko III faza jest pewna.Gdyby więc poczęło nam się dziecko w III fazie, uznałabym to za interwencję Boga, bo przez wiele lat NPR to znam swój organizm i metodę bardzo dobrze, wyłapuję nawet drobne zawahania temp. czy objawów, nie wierzę, że można mieć z III fazy dzieci, po prostu nie wierzę.
A koleżanka instruktor NPR to się bawiła z mężem w fazie przed i w trakcie jajeczkowania - wtedy dzidziuś to normalna sprawa.
Z naukowego pkt widzenia proszę bzdur nie pisać.
i dlatego tyle ich mamy".Miłość to odpowiedzialność,również pochodzę z rodziny z chorobą gen.Ja nie wyszłam za mąż,brat u którego ta choroba obecnie nie daje zbyt dużych objawów już przy drugim dziecku miał dylemat czy się na nie zdecydować.Wspólnie odważyli się na drugie które jest zdrowe pierwsze jest chore.
Znam świat ludzi chorych i wiem że odpowiedzialność wymaga by świadomie nie decydować się na kolejne chore dziecko.Owszem gdy już się pocznie należy je urodzić.Dzieci o których wspominasz były niezwykłym działaniem łaski Boga,a to co innego.Po za tym były to ich pierwsze dzieci.
Jak zatem na jego tle wypadają inni hierarchowie w tym nasi polscy?
26 lat wstecz poznaliśmy na wczasach pewną rodzinę z "trójką"dzieci. Była to kochająca się rodzina acz - tajemnicza.
Po kilku dniach znajomości i zbliżenia się pań dowiedzieliśmy się że mają jeszcze 4 w domu.
Przed szerokim światem wstydzili się tej ilości dzieci. Gdy ich poznaliśmy bliżej okazało się że wiele małżeństw z 1 dzieckiem powinno się uczyć miłości rodzicielskiej od nich.
Ja myślę że Franciszek nie miał namyśli takich rodziców lecz tych epatujących ilością dzieci w otoczeniu oraz traktujących swe liczne potomstwo jako zabezpieczenie na przyszłość.
Wypowiedź papieża w oryginale:
http://www.bbc.com/news/world-asia-30890989
W czasach biblijnych, dosłownie każda ciąża była ogromnym zagrożeniem życia. Bardzo wiele kobiet umierało przy połogu. Jest mowa o tym w księgach mądrościowych. A mimo to, znakiem błogosławieństwa bożego, było właśnie posiadanie bardzo licznego potomstwa. Bóg też obietnice licznego potomstwa składa. Przypomnij sobie obietnice dane Abrahamowi i potomstwo Jakuba od którego pochodził cały naród żydowski.
To jest ABC rozumienia biblii.
Ale wiesz, że każda ciąża jest zagrożeniem i nigdy nie ma pewności, jak się skończy? W którym momencie w takim razie kończy się odpowiedzialne rodzicielstwo? Jakaś magiczna granica jest? :P
Mało krzepiące te słowa papieża dla rodzin wielodzietnych, które i na co dzień nie mają łatwo. A nie otwierają się na życie bo tak jest łatwo i przyjemnie, tylko takie mają powołanie... Jak Bóg do tego woła, to o czym tu dyskutować.
A dziesięcioro dzieci - Królicza Mamo gratulacje! :) Też bym kiedyś chciała ;)
jestem ojcem piątki dzieci, przeżyliśmy z żoną podobne chwile, podobne odczucia jak Państwo. Myślę, że z wielkim szacunkiem do Papieża mogę śmiało stwierdzić, iż nieodpowiedzialnością nie była decyzja Państwa o przyjęciu kolejnego dziecka jako Daru od Pana Boga, nieodpowiedzialnością natomiast są słowa Papieża wypowiedziane na pokładzie samolotu. Tak można mówić wśród kolegów przy lampce wina a nie na konferencji prasowej, w której biorą udział przedstawiciele mediów, które nie można posądzać o miłość do Kościoła. Zresztą Ojciec Święty chyba zapomniał, że sam pochodzi z rodziny, w której wychowało się 5 dzieci...
Są obszary kulturowe gdzie pietnowane są rodziny "małodzietne" i jest przesadnie i nieodpowiedzialnie promowanie wielodzietność bez odpowiedzialności.
Papież jest papieżem wszyskich a nie tylko europejczyków! Na Europie świat się nie kończy!
Natomiast rozumiem, że rodzice wielodzietni dotychczas hołubieni przez Kościół mogą czuć się zawiedzeni tą wypowiedzią.
No i obawiać się niewłaściwej jej interpretacji - że to woda na młyn kierujących się stereotypami w odniesieniu do rodzin wielodzietnych.
Nie martw się. Ja mam piątkę - i jakoś z tym żyjemy ;)
Małżeństwo zawarliśmy bez pracy ani mieszkania (podpisując papiery w parafii - pojechaliśmy też w sprawie wynajmu - okazało się że na cudownych warunkach). Potem dziecko, drugie dziecko (mieszkanie okazało się zbyt małe, zmieniliśmy (też wynajem). Potem - kolejne dziecko - i kolejne mieszkanie (tym razem własne). W międzyczasie zmiany pracy - w tym miesiąc bezrobocia - i za każdym razem praca lepsza od poprzedniej. Ot tak. Bez widocznego powodu...
"Tobie Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki". A słowa Papieża - cóż wywiady dla BBC to nie akty Magisterium. Można zignorować.
Dla Ciebie to jest wiara a dla innych lekkomyślność i nieodpowiedzialność. To są kwestie charakteru danego człowieka, jego psychiki i podejścia do życia. Tak jak go Pan Bóg wyposażył w rozum i charakter i predyspozycje psychiczne - tak ten człowiek podejmuje w życiu decyzje i tak sobie żyje. Mnie na przykład taki sposób życia jak Twój kompletnie odrzuca, dla mnie to jest lekkomyślność i nieodpowiedzialność - ale to właśnie Twoje życie i skoro jesteś z tym szczęśliwy to fajnie ale jednocześnie to żaden dobry przykład dla innych (no chyba żeby odstraszyć od zakładania rodziny).
Jakbyś nie widziała:
"bez pracy to nie "bez źródła dochodów". Miałem wtedy stypendium naukowe i kilka potencjalnych tymczasowych zajęć. W dniu narodzin dziecka zostałem przyjęty do 1 pracy. Kiepsko musiałem wypaść na rozmowie kwalifikacyjnej ;)
Brak mieszkania - nie był problemem. Problemem jest mieszkanie, a właściwie kredyt za nie. Bez problemów w ciągu miesiąca (okres wypowiedzenia) znajdowaliśmy inne. Teraz jest problem, bo "wiążemy się do rzeczy"...
Zresztą ile świętych pochodziło z rodzin wielodzietnych, ile było takich? Św. Teresa z Lisieux była dziewiątą z rodzeństwa,św. Katarzyna ze Sieny była 24 dzieckiem z rodzeństwa, św. Katarzyna Laboure dziewiąte, św. Joanna Beretta Molla dwunastym i mogłabym tak szukać i wymieniać. Nic nie jest za darmo, może dlatego dzisiaj tak mało jest świętych bo ludziska tacy jak ja wolą przespane noce i wszelkie wygody!!!
Jeśli lekarz Ci przy którymś dziecku powiedział, że następna ciąża może być zagrożeniem Twojego życia czy zdrowia, to wtedy TAK - to rzeczywiście byłaby nieodpowiedzialność z Twojej strony (świadome narażanie swojego życia i zdrowia nie bacząc na dobro dzieci już urodzonych). Ale do tego nie trzeba słów Papieża, bo takie rzeczy każdy człowiek znający naukę KK na temat małżeństwa czy płodności wie.
No to sama dałaś sobie odpowiedź. Czyli jednak bardzo dobrze, ze Papież poruszył ten temat. Przyznam, że kompletnie nie rozumiem osób żyjących w ten sposób. Gdyby lekarz mi tak powiedział, to i mój mąż bardzo by uważał abym nie zaszła w ciążę i mnie nie narażał, bo jest odpowiedzialny. A żyć z mężem w jedności to można i bez zachodzenia w ciażę , ciesząc się współżyciem i pieszczotami, nie widzę żadnego problemu czy rozdźwięku.
A potrzeba kontroli bywa niekiedy zbyt wygórowana i paraliżująca.
A że media liberalne oczywiście tę wypowiedź zniekształciły, to inna rzecz.
"Po co Terlikowski się tak obrusza? Pewnie na to pytanie [Terlikowski: "które z moich dzieci jest nieoptymlne?"] Papież odpowiedziałby przewrotnie: skoro masz chłopie 8 dzieci i jesteście szczęśliwi i potrafisz je wykarmić, a żadne z Twoich dzieci nie cierpli z powodu głodu to dla ciebie liczba optymalna to 8, ale dla przeciętnej rodziny liczba ta wynosi 3, podobnie jak dla przeciętnego Europejczyka przeciętny wzrost to powiedzmy 180 cm, czy koszykarze mają się z tego powodu obruszać ? Chodzi tylko o to, że rodzinę powinno się planować i w tym planowaniu kierować rozsądkiem, zbyt duża ilość dzieci w wielu przypadkach może doprowadzać do dramatów i pamiętajmy, że Papież nie mówić wyłącznie do krajów rozwiniętych, ale generalnie do całego świata. Mój znajomy pochodzi z wielodzietnej bardzo wierzącej rodziny (również 8) i mówi, że rodzice nigdy dla niego nie mieli czasu. Tata ciągle w pracy na 2 etatach, mama w domu. To co najbardziej pamięta z dzieciństwa to niańczenie 2 młodszych sióstr, kiedy jego koledzy ganiali za piłką. Teraz sam ma 2 dzieci."
Musisz sama przed Bogiem sobie odpowiedzieć na to pytanie. Podsumowując miałaś masę szczęścia, że jest jak jest - ale mogło być wiele gorzej i ryzykowałaś.
najlepiej nie mieć dzieci - to zawsze straszne ryzyko! Zwłaszcza że nigdy nie wiesz, czy nie umrzesz i nie osierocisz dziecka np. wpadając pod samochód.
Znam wiele mam po wieeelu cesarkach, żadnej nic się nie stało, cieszą się dziś gromadką dzieci. Gdyby kiedyś zwyciężył w nich strach - może i mogłyby siebie dziś pochwalić za ostrożność. Ale smutne by to było "zwycięstwo".
Bóg czuwa i nigdy nie zostawia... To on daje te dzieci. Pewnie, daje też rozum. A rozum podpowiada, że zamiast ufać swoim siłom, lepiej prosić Boga o pomoc.
Rozumiem rozgoryczonych tą wypowiedzią papieża, naprawdę trudno jest wbrew światu dawać życie i decydować się na kolejne dzieci. A tu jeszcze zamiast wsparcia ze strony głowy Kościoła - takie nie wiadomo co :/
Miejmy nadzieję, że "Ojciec Bergoglio" nie zakaże wpuszczania do kościołów "dzieciorobów" lub chrzczenia czwartego oraz kolejnego dziecka.
Nie sądzę, by użył wyrazu "króliki" raczej jest błędne tłumaczenie. Jednak ODPOWIEDZIALNE
RODZICIELSTWO, o którym Papież wspomina jest ze wszech miar wszystkim nam niezbędne!
ROTFL...
"lapin". Po angielsku "rabbit" lub "bunny" (króliczek). A ironii będę unikał...
a nie zdawać się na ślepy los mówiąc, że zdaje się na Boga.
zgadzam się z Tobą w pełni.
ileż razy słyszało się (tzn. ja słyszałem): "Bóg dał dzieci, to da i na dzieci..."
a potem bieda, lament, złość i poczucie krzywdy, że zasiłki za małe.
Słowa "jak króliki" jak dla mnie brzmią jednoznacznie - tzn. bez jakiejkolwiek refleksji, beztrosko, nieodpowiedzialnie, bez świadomego kierowania swoim współżyciem.
"jak króliki" oznacza "nie w sposób właściwy ludziom".
I na co tu się oburzać?
Po prostu trzeba być konsekwentnym: te same standardy dla każdego (List św. Jakuba, nie prawda-ż?), tymczasem papież słodzi światu, a na katolików tylko narzeka. Przykładów jest bardzo dużo. Na przykład, w niedługim odstępie czasu Franciszek mówił w kurii rzymskiej i Parlamencie Europejskim - dlaczego w pierwszym wypadku wytykał hipokryzję i występki, a w drugim nie? Przecież obie te instytucje to instytucje władzy, chociaż bardzo różnie pojmowanej, i mogą się pojawiać w nich podobne nadużycia. I nie można tego wytłumaczyć jakąś tam "misyjnością" - katolicy mogą się tak samo obrazić na papieża i zaciąć w sobie pod słowami krytyki, jak niewierzący, podczas gdy również muszą się ciągle nawracać. Wiadomo, że jako głowa Kościoła papież ma prawo do swoich podwładnych mówić ostrzej, niż do tych, którzy mu nie podlegają, ale krytykować można na różne sposoby: problem leży w tym, że Franciszek nie tyle krytykuje grzechy katolików ostro, a niewierzących bardziej delikatnie, ale pierwszych krytykuje ostro, a drugich wcale. To jest jakaś dysproporcja i nie można się dziwić, że wierni zaczynają mieć zamęt w głowach. Wydawać się może, że lepiej jest zupełnie odrzucać Przykazania, bo wtedy podpada się pod "miłosierdzie" i nikt ci nie może nic powiedzieć, niż upadać starając się ich przestrzegać, bo wtedy jest się na cenzurowanym. Nie jest to sprawiedliwe podejście.
W stosunku do obcych osób jest się bardziej powściągliwym w krytyce, bardziej waży słowa.
Tak to działa.
Katolicy są dla papieża jak rodzina.
I jeszcze inna sprawa - Ci daleko od Boga nie mają światła wiary i siły jaką wiara daje.
Dlatego zasadne jest pochylanie się nad nimi ze współczuciem i zrozumieniem.
Jeżeli chrześcijanin mając do dyspozycji wszysko co co niesie wiara w Boga, wszysko co potrzebne by oprzeć się złu z tego nie korzysta i żyje w grzechu - to jest zupełnie inna sprawa.
Stąd ostrzejszy ton papieża wobec "swoich" niż wobec "obcych.
"Niektórzy uważają" to tutaj słowo klucz.
Wierzę, że podjąłeś decyzję przemyślaną, odpowiedzialną, przemodloną. Słowa Papieża nigdzie nie wskazują na to, że każda osoba, która ma dużo dzieci jest nieodpowiedzialna, lecz ta, dla której kolejna ciąża wiąże się z poważnym zagrożeniem życia a mimo to podejmuje decyzję na kolejne dziecko zapominając jakby o tych kilkoro dzieciach, które już ma i które przecież ktoś musi wychować.
"Królik" do Ciebie nie będziemy mówić, bo my nie jesteśmy "niektórymi, którzy tak uważają".
Z mojej strony pełen szacunek i ukłon.
Cóż - to było trochę neofickie. Przemodlone - pewnie tak. Przemyślane - raczej nie.
Zgadzam sie z Tobą, papież powinien jak narzadziej wypowiadać się "spontanicznie" bo nie jest w tym najlepszy. Tak myślę ale zakładam że mogę się całkowicie mylić.
W tamtym czasie, a także później, miałam poczucie, że Kościół gromadzi wszystkich wierzących, z których każdy ma swoją życiową drogę. Są małżonkowie i osoby stanu wolnego, małżeństwa dzietne i bezdzietne, duże i małe rodziny.
Od pewnego czasu obserwuję z dużym niepokojem pogłębiające się podziały i antagonizmy. Oddalające się od siebie grupki muszą się koniecznie dowartościowywać kosztem innych. Widzę to zwłaszcza wśród "wspólnotowych" rodzin wielodzietnych - aby podkreślić swoje "wybranie" muszą odnosić się z pogardą do małodzietnych, bezdzietnych, czy - nie daj Boże! - samotnych.
CO SIĘ DZIEJE?
O tym co jest twoim powołaniem możesz wiedzieć Ty, ewentualnie Twój spowiednik. Całej reszcie nic do tego (napisał bym dosadniej, ale nie wypada). A wspólnoty omijaj szerokim łukiem zwłaszcza z "mającymi światło", acz nie znającymi się ni na teologii, ni na moralności katolickiej katechistami.
Niestety, muszę się z Tobą zgodzić - po odejściu od wspólnoty, naprawdę mam ochotę omijać je bardzo szerokim łukiem. To przykre.
Czytałam o wypowiedzi jakiegoś zakonnika, który stwierdził, że Kościół przestał głosić Jezusa Chrystusa a zaczął głosić rodzinę.
Do kultu rodziny Pan Bóg w zasadzie nie jest nawet potrzebny.
Zaczynam dostrzegać kształtujący się stopniowo złotawy posążek bogini Wielodzietności.
A co do zdania "Czytałam o wypowiedzi jakiegoś zakonnika" - przypominam, że niejaki ks. dr Marcin Luter OSA też był zakonnikiem. Ale czytania jego wypocin nie polecam...
Tak - na początku świata Bóg tak powiedział, bo trzeba było zaludnić- a teraz ziemia jest już tak zaludniona, że wiele ludzi umiera z głodu i nie ma czym nakarmić dzieci. Z czynieniem ziemi poddana tez nieaktualne, jak się w ciasnym bloku mieszka.
Naukę Kościoła w kwestii przekazywania życia mamy akceptować adekwatnie do czasów w których żyjemy i zgodnie z dokumentami KK. Każdy tę naukę stosuje tak jak ją rozumie
2) Moja babcia mieszkała w 5 w mieszkaniu 2-3x mniejszym niż moje. To był standard
3) Nauka Kościoła w sprawie wiary albo moralności nie ma prawa się zmienić (nauczać czegokolwiek jakościowo innego)bo była by to herezja
Dzięki za Twój wywód, ale ja przecież to wszystko wiem... :)
Moje pytanie było czysto prowokacyjne, jako że widzę narastający w kościele, niemal żyjący własnym życiem, kult płodności. Płodność ponad wszystko.
Jestem niezamężna. Jakiś czas temu neokatechumenalna matka wielodzietna (z mojej rodziny) powiedziała mi, że skoro jestem sama, to powinnam chociaż o dziecko się postarać, bo co to za życie bez macierzyństwa? (Na co jej mąż odpowiedział: "Czyś Ty zwariowała?")
We wspólnocie z której odeszłam (nie był to neokatechumenat) miałam również narastające poczucie czegoś w rodzaju "wyścigu urodzeń", niemalże licytowania się, "która więcej". Ta ma czworo, ta pięcioro, a ta już z ósmym jest w ciąży... Ten wyczuwalny przymus rodzenia nie pochodził zresztą wcale od księży - przynajmniej nie w czasie zbiorowych spotkań czy rekolekcji. To te wspólnotowe mężatki tak się nakręcały.
tak się nie godzi
Bóg dał nam wolną wolę i wpisał w nas powołanie - dla jednych do jednego dziecko, dla innych do dwóch, trzech, innym siedmiu.
Dziecko nie tylko trzeba urodzić, ubrać i wykarmić, ale i wychować, dla BOGA wychować.
Nie każda rodzina musi mieć gromadę. Pieniądze to jedno, ale jeśli rodzice pracują na zmiany, nie mają rodziny do pomocy, zdrowia, itd, itd. tu jest dużo czynników, które każde z małżeństw powinno rozważyć planując liczebność rodziny.
Czy nie o tym mówi ojciec Św.?
Bogu dzięki za Ojca Sw.!
* wypowiedział się o braku możliwości sądzenia osób homoseksualnych;
* opowiedział się za kontrolą urodzin ("do trzeciego proroka") oraz zwyzywał duże rodziny ("nieodpowiedzialność", "jak króliki").
Każda z tych wypowiedzi miała miejsce na pokładzie samolotu, podczas powrotu z wycieczki, nazywanej "piekgrzymką". Czy oni w tych samolotach dodają do jedzenia grzybki halucynogenne? A może serum prawdy? By "Ojciec Bergoglio" wyjawił, kim naprawdę jest.
Wstrętna moralnie wypowiedź, która może skutkować szykanowanie dużych rodzin, w tym dzieci. Ludzi szykanowani powinni rozważyć wytaczanie pozwów (najlepiej zbiorowych) o wypłacenie odszkodowań lub zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdzy moralne - także przeciwko sprawcy tego wielkiego zła. Gdyby "Dom Świętej Marty" został zlicytowany, to wątpię, by jakaś duża rodzina zgodziła się przygargnąć pod swóh dach bezdomnego "Ojca Bergoglio".
Pan Jezus wyraźnie wypowiedział przestrogę (a może nawet klątwę) wobec każdego krzywdziciela niewinnych.
Umiesz czytać ze zrozumieniem? W którym to zdaniu Papież zwyzywał duże rodziny???
Papież nie powiedział NICZEGO nowego w nauce KK, potwierdził tylko ustalenia Soboru Watykańskiego II w tej kwestii, które każdy katolik doskonale zna.
Ja się obrażona wypowiedzią Papieża bynajmniej nie czuję.
2. Które konkretnie ustalenia - cytat proszę.
3. Domniemanie doskonałej znajomości ustaleń soborowych przez ludzie niemalże spoganiałych niemalże obezwładnia.
Encyklika HV:
Odpowiedzialne rodzicielstwo
(...)10. Z tych to powodów miłość małżonków domaga się od nich, aby poznali należycie swoje zadanie w dzielnie odpowiedzialnego rodzicielstwa. Ponieważ dziś słusznie kładzie się na nie tak wielki nacisk, dlatego musi ono być należycie rozumiane. Rozpatrzyć je przeto należy pod różnymi, ściśle ze sobą powiązanymi i słusznymi aspektami. Biorąc najpierw pod uwagę procesy biologiczne, odpowiedzialne rodzicielstwo oznacza znajomość i poszanowanie właściwych im funkcji, rozum człowieka bowiem odkrywa w zdolności dawania życia prawa biologiczne, które są częścią osoby ludzkiej.
Następnie, gdy chodzi o wrodzone popędy i namiętności, to odpowiedzialne rodzicielstwo oznacza konieczność opanowania ich przez rozum i wolę.
Jeżeli zaś z kolei uwzględnimy warunki fizyczne, ekonomiczne, psychologiczne i społeczne, należy uznać, że ci małżonkowie realizują odpowiedzialne rodzicielstwo, którzy kierując się roztropnym namysłem i wielkodusznością, decydują się na przyjęcie liczniejszego potomstwa, albo też, dla ważnych przyczyn i przy poszanowaniu nakazów moralnych, postanawiają okresowo lub nawet na czas nieograniczony, unikać zrodzenia dalszego dziecka.
(...)Jeśli więc istnieją słuszne powody dla wprowadzenia przerw między kolejnymi urodzeniami dzieci, wynikające bądź z warunków fizycznych czy psychicznych małżonków, bądź z okoliczności zewnętrznych, Kościół naucza, że wolno wówczas małżonkom uwzględniać naturalną cykliczność właściwą funkcjom rozrodczym i podejmować stosunki małżeńskie tylko w okresach niepłodności, regulując w ten sposób ilość poczęć, bez łamania zasad moralnych, które dopiero co wyłożyliśmy.
Taką samą naukę głosił Św.Jan Paweł II
Papież Jan Paweł II podsumował katolickie nauczanie na ten temat podczas audiencji w Castel Gandolfo 17 lipca 1994 roku (zwróćmy uwagę na to, z jakim naciskiem mówił o podejmowaniu decyzji o dziecku):
„Myśl katolicka jest często rozumiana błędnie, tak jakby Kościół głosił ideologię maksymalnej płodności, nakłaniając małżonków do przekazywania życia bez rozeznania i jakiegokolwiek planu. Wystarczy jednak uważnie przeczytać wypowiedzi Magisterium, aby stwierdzić, że tak nie jest. W istocie, przekazując życie, rodzice realizują jeden z najważniejszych wymiarów swego powołania: są współpracownikami Boga. Właśnie dlatego zobowiązani są do przyjęcia postawy niezwykle odpowiedzialnej. W podejmowaniu decyzji o tym, czy przekazywać życie, czy tego nie czynić, nie powinni ulegać egoizmowi, ani dać się ponieść lekkomyślności, lecz kierować się roztropnością i świadomą wielkodusznością, która potrafi ocenić możliwości i warunki, i zadbać przede wszystkim o dobro mającego narodzić się dziecka. A zatem, gdy istnieje powód, aby nie przekazywać życia, wybór taki jest godziwy, a może nawet być obowiązujący”.
http://wpolityce.pl/kosciol/230548-bp-stefanek-o-burzy-wokol-slow-franciszka-odpowiedzialne-rodzicielstwo-to-jedno-z-elementarnych-przykazan-kazdej-rodziny-nasz-wywiad
Obraźliwe jest jednak nazywanie papieża Franciszka "Ojcem Bergoglio" w ironicznym kontekście.
Księża zakonni to ojcowie. Jezuita również zasługuje na takie określenie - podobnie jak członkowie innych zakonów.
Nazwisko nie jest niczym obraźliwym.
Oto całe pytanie:
Decima domanda, Cristoph Schmidt per il gruppo tedesco:
Santo Padre, prima di tutto vorrei dire mille grazie per tutti i momenti così impressionanti di questa settimana. È la prima volta che l’accompagno e vorrei dire mille grazie. La mia domanda: lei ha parlato dei tanti bambini nelle Filippine, della sua gioia che ci sono così tanti bambini. Ma, secondo dei sondaggi, la maggioranza dei filippini pensa che la crescita enorme della popolazione filippina è una delle ragioni più importanti per la povertà enorme del Paese, e nella media una donna nelle filippine partorisce più di tre bambini nella sua vita, e la posizione cattolica nei riguardi della contraccezione sembra essere una delle poche questioni su cui un grande numero della gente nelle Filippine non stia d’accordo con la Chiesa. Che cosa ne pensa?
Dziesiąte pytanie, Christoph Schmidt dla grupy niemieckiej:
Ojcze Święty, przede wszystkim chciałbym powiedzieć, dziękuję bardzo za wszystkie momenty tak niesamowite w tym tygodniu. To pierwszy raz, kiedy mu towarzyszę i chciałbym powiedzieć, dziękuję bardzo. Moje pytanie: mówił (Papież) o wielu dzieciach na Filipinach, o swojej radości, że istnieje tak wiele dzieci. Ale, według sondaży, większość Filipińczyków myśli, że ogromny wzrost ludności Filipin jest jednym z najważniejszych powodów, dla ogromnej biedy w kraju, a średnio jedna kobieta rodzi na Filipinach więcej niż troje dzieci w swym życiu, a stanowisko katolickie w zakresie antykoncepcji wydaje się być jednym z nielicznych kwestii, w których duża liczba osób na Filipinach nie jest w zgodzie z Kościołem. Co o tym sądzi (Papież)?
Papa Francesco: Io credo il numero di 3 per famiglia che lei menziona, credo che è quello che dicono i tecnici: che è importante per mantenere la popolazione, no? 3 per coppia, no? Quando scende questo, accade l’altro estremo, che accade in Italia, dove ho sentito – non so se è vero – che nel 2024 non ci saranno i soldi per pagare i pensionati. Il calo della popolazione, no? Per questo la parola chiave per rispondere è quella che usa la Chiesa sempre, anche io: è paternità responsabile. Come si fa questo? Col dialogo. Ogni persona, col suo pastore, deve cercare come fare quella paternità responsabile. Quell’esempio che ho menzionato poco fa, di quella donna che aspettava l’ottavo e ne aveva sette nati col cesareo: ma questa è una irresponsabilità. “No, io confido in Dio”. “Ma guarda, Dio ti da i mezzi, sii responsabile”. Alcuni credono che – scusatemi la parola, eh? – per essere buoni cattolici dobbiamo essere come conigli, no? No. Paternità responsabile. Questo è chiaro e per questo nella Chiesa ci sono i gruppi matrimoniali, ci sono gli esperti in questo, ci sono i pastori, e si cerca. E io conosco tante e tante vie d’uscita lecite che hanno aiutato a questo. Ma ha fatto bene a dirmelo. È anche curiosa un’altra cosa che non ha niente a che vedere ma che è in relazione con questo. Per la gente più povera un figlio è un tesoro. È vero, si deve essere anche qui prudenti. Ma per loro un figlio è un tesoro. Dio sa come aiutarli. Forse alcuni non sono prudenti in questo, è vero. Paternità responsabile. Ma guardare anche la generosità di quel papà e di quella mamma che vede in ogni figlio un tesoro.
Papież Franciszek:
Myślę, że liczba 3 dla rodziny, jak (Pan dziennikarz) wspomina, myślę, że to, co mówią technicy: co jest ważne dla zachowania populacji, nie? 3 dla pary, nie? Kiedy to idzie w dół, dzieje się druga skrajność, która dzieje się we Włoszech, jak słyszałem - nie wiem, czy to prawda - że w 2024 nie będzie pieniędzy, aby płacić emerytom. Spadek populacji, nie? Słowem kluczowym, aby odpowiedzieć na to, jest to co Kościół używa zawsze, ja również: odpowiedzialne rodzicielstwo. Jak się to robi? Z dialogiem. Każda osoba, ze swoim pasterzem, musi szukać jak realizować to odpowiedzialne rodzicielstwo. Ten przykład, o którym wspomniałem przed chwilą, o tej kobiecie, która czekała na ósme i miał siedem urodzonych przez cesarskie cięcie: ale to jest nieodpowiedzialność. "Nie, ja wierzę w Boga." "Ale popatrz, Bóg daje środki, bądź odpowiedzialny."
Niektórzy wierzą, że - przepraszam za słowo, eh? - aby być dobrymi katolikami musi być jak króliki, nie? Nie. Odpowiedzialne rodzicielstwo. To jest jasne i dlatego w Kościele są grupy małżeńskie, są od tego eksperci, są pasterze i się szuka. I ja znam wiele i wiele dozwolonych dróg wyjścia, które pomogły w tym. Ale dobrze, że mi o tym powiedział (Pan dziennikarz). Jest tu również ciekawa inna sprawa, która nie ma nic wspólnego, ale to jest z tym związana. Dla najuboższych dziecko jest skarbem. To prawda, że trzeba być ostrożnym tutaj.
Ale dla nich dziecko jest skarbem. Bóg jeden wie, jak im pomóc. Być może niektórzy z nich nie są ostrożni w tym, to prawda. Odpowiedzialne rodzicielstwo. Ale widzieć też hojność tego ojca i tej matki, która widzi w każdym dziecku skarb.
W konkretnej sytuacji przypomnial, ze rodzicielstwo moze i powinno byc swiadome i odpowiedzialne i jednoczesnie przypomnial, ze kazde dziecko jest darem.
Gdyby kolejnosc byla odwrotna, to moze mniej osob by sie oburzylo, bo by przeczytalo calosc i nie reagowalo tak gwaltownie jak Terlikowski. Od niego tez mozna by oczekiwac mniej spontanicznosci a wiecej rzetelnosci. No ale od siebie nie wymagamy, a papiez ma byc pomnikowy zawsze. Ale tak, jak MI pasuje.
Papiez ma byc.... tu kazdy katolik dopisuje sobie swoje wyobrazenia.
A ja moga byc... jaki chce.
Swoja droga wiadomo, ze uraza nas najbardziej to, co jest nasza slaboscia. Czyzby urazeni wielodzietni jednak nie byli pewni swojego wyboru i liczby swoich dzieci, ze ich to tak urazilo? Czy naprawde nalezy w ogole o tym dyskutowac publicznie?
Ilu rodzicow ma tylko jedno dziecko (a ile malzenstw nie ma zadnego), nie z wlasnej woli, ale dlatego, ze wiecej sie nie poczelo, albo poczelo i np zmarlo przed urodzeniem?
Czy wielodzietni czasem pomysleli, jak niestosowne jest wypominanie komukolwiek ilosci dzieci, takze tym "malodzietnycm"? Pan Bog wam poblogoslawil iloscia dzieci? Cieszcie sie i Mu dziekujcie. Ale nie osadzajcie tych, ktorym poblogoslawil czym innym. To moze byc oznaka waszej ... zazdrosci.
Zwykle staram się bronić papieża, ale tym razem naprawdę mi trudno.
Każde dziecko jest darem i totalne otwarcie na życie nie jest nieodpowiedzialnością, raczej heroizmem i realizacją Bożego planu w 100%. Odpowiedzialne rodzicielstwo to tez przekazanie wiary i pokazanie, że Bóg wszystko może i można mu spokojnie zaufać do końca.
(...) totalne otwarcie na życie nie jest nieodpowiedzialnością, raczej heroizmem i realizacją Bożego planu w 100%.
-------------------------------------------
Ten co ma jedno dziecko też może w 100% realizować Boży plan wobec swojej rodziny.
Dzieci się rozumnie planuje a nie bezmyślnie płodzi jak się seksu zachce, księża również wiele o tym mówią a Papież o tym dobitnie przypomniał - i dobrze, bo niektórzy zapomnieli o postanowieniach SVII.
Jedno dobrodziejstwo z tych niezliczonych słów na temat kilku zdań papieża: okazuje się, że każdy zna jakieś rodziny i różne ich przypadki.
Ważne dla mnie - dziecko (pierwsze, drugie, czwarte, ósme...) nie jest Bogiem (do tego czasami trzeba dochodzić we własnym życiu).
Otwartość na życie zakłada jakiś stopień (z naszej strony) nieprzewidywalności.
Jednak porównanie użyte przez papieża jest raniące, może sankcjonować podziały na my i oni i kto jest ten gorszy.
Wspiera wszelkie jędze od sączenia jadu za poczęcie się trzeciego członka rodziny i dalej.
Ja nie wiem jak mógłby takie słowa wypowiedzieć do konkretnych rodziców albo do rodzin (często wielodzietnych) posyłanych na misje ad gentes.
Z drugiej strony i w sytuacji wielodzietności warto zadbać o wrażliwość w każdej sytuacji, nie wywyższać się kosztem innych. Przecież nie wiemy często co jest tłem "decyzji o jednym dziecku". A tam czasem dramat nieskutecznych prób poczęcia, z jakiegoś powodu ogromny strach a nie wybór wygody, albo niewidoczna dla nikogo wielodzietność "utracona" wskutek poronień.
To co piszesz jest niezgodne z nauczaniem Kościoła. NPR jest jak najbardziej dopuszczony przez Kościół do regulacji poczęć. Poczytaj dokumenty i o samej metodzie, to się dowiesz na czym polega różnica.
npr nie jest grzechem i wiele rodzin z neokatechumenatu stosuje ta metodę, bo faktycznie pomaga w przyjmowaniu kolejnych dzieci w sposób odpowiedzialny - czyli w dobrym czasie.
Ferment powstał z prostej przyczyny - masz rodzinę wielodzietną, starasz się jak możesz, a tu nagle jedna nieprzemyślana wypowiedź papieża i wszyscy na Ciebie patrzą i starają się ocenić - jesteś nieodpowiedzialny i można Cię ochrzanić, czy też nie? Bardzo szanuję papieża, ale niestety ta wypowiedź może się przyczynić do dyskryminacji rodzin wielodzietnych, które i tak mają pod górkę. Dlatego tak wiele osób poczuło się dotkniętych - bo nawet jeśli sami zdają sobie sprawę, że słusznie zrobili, decydując się na tyle dzieci, to teraz będzie im jeszcze trudniej żyć wśród ogólnej niechęci.
A że Droga Neokatechumenalna pomaga wzbudzić w sobie odwagę i otworzyć się na kolejne życie - bardzo dobrze. Oby więcej było takich rzeczywistości sprzyjających rodzinie. Jak Kościół Domowy, Odnowa itd.
Myślę, że wiele osób by chciało więcej dzieci niż jedno czy dwoje, nawet na forach nie-katolickich kobiety często piszą, ze by chciały więcej dzieci, gdyby warunki ekonomiczne były. Mam 2 dzieci, teraz jest super i w domu i między nimi, bardzo się kochają ale pierwsze 2 lata jak się młodsza urodziła były masakrycznie trudne dla mnie osobiście jako matki - bez pomocy z zewnątrz babć, dziadków itp.(wszyscy pracują zawodowo), mąż całymi dniami też w pracy, ja calutkie dnie z małymi dziećmi, zero koleżanek dookoła. Ponadto kosztowało mnie to wyrzeczenie kilku lat pracy zawodowej i finanse znacznie się nam pogorszyły do tego stopnia, że musimy korzystać z pomocy finansowej rodziców. Psychicznie dojrzeliśmy jako małżeństwo do trzeciego dziecka (mąż by bardzo chciał) ale ci z tego? Oboje wiemy, że nie mamy zupełnie warunków do tego a ja powinnam jak najszybciej drugą pensję do domu zacząć przynosić. Tak to jest z tą dzietnością w Polsce.
Przecież nie wiemy często co jest tłem "decyzji o jednym dziecku".
To znaczy, że nie posiadanie kilkorga dzieci wymaga jakiegoś usprawiedliwienia, musi być "jakieś tło"?
Nie musi być tła, decyzja ile mieć dzieci należy do małżonków i tylko do nich, po rozeznaniu swojej sytuacji przed Bogiem, takie jest aktualne nauczanie Kościoła (Encyklika Humanae Vitae). Wielu tu oburzających się po prostu nie akceptuje postanowień Soboru Wat. II w kwesti NPR i planowania rodziny,ale to tylko ich problem, niech się rozmnażają ile tam sobie chcą. Papież w ostatniej wypowiedzi przypomniał aktualne nauczanie Kościoła w temacie przekazywania życia.
Polecam artykuł z Niedzieli na temat dzietności pt."Rodzina katolicka-rodziną wielodzietną?"
http://www.niedziela.pl/artykul/58795/nd/Rodzina-katolicka---rodzina-wielodzietna
Ludzie są uprawnieni dokonywać różnych wyborów - także w zakresie (bez)dzietności. Formułowanie odgórnych komentarzy na ten temat to przejaw braku szacunku wobec osobistych sfer życia bliźnich, a może nawet przejaw chamstwa.
Co możemy powiedzieć o sumieniu drugiego człowieka? Jakim więc prawem używa się niestosownych określeń odnośnie do tego, co wiąże się z sumieniem? Również papieska władza ma swe granice. Skoro Pan Bóg zdecydował się szanować ludzką wolność, to Papież ma obowiązek ją szanować.
Nawet jak bliźni nie robi nic złego to trzeba mu się przyjrzeć, czy "nie ma grzechu zaniechania dobra". My z żona wychowaliśmy (prawie)3 dzieci - wiem, wiem daleko nam do"prawdziwie <<katolickiego>> modelu rodziny" i wiem, że kosztowało i kosztuje nas to sporo wysiłku.I widzimy tez wokół rodziny z jednym dzieckiem, którym pewno jest łatwiej, wygodniej, przynajmniej w sensie materialnym. Tylko, że ja tegoo nie uważam za grzech. Obce mi jest przekonanie, że chrześcijaństwo wymaga od człowieka poświęcenia, żeby mu ciężko było, żeby się zaharował,zajechał, żeby nie daj Boże nie było łatwo i przyjemnie. A dlaczego nie?
Jeżeli Bóg komuś błogosławi i czyni życie lekkim, niech dziękuje Bogu, a nie robi sobie z tego powodu wyrzutów sumienia.
A może Ci, którzy mając kilkoro dzieci oburzają się na tych z jednym są jak robotnicy pracujący całą dniówkę i zazdroszczący tym, którzy najęci zostali na godzinę za te sama zapłatę.
Spoko, ja nikomu nic nie dyktuje ani nie oskarżam, wiem natomiast, że gdy po prawie 6 latach zdecydowaliśmy się na drugie dziecko byliśmy pełni obaw i przyzwyczajeni do "odchowanego" dziecka, ale po paru latach wiem jaka to jest radość i szczęście gdy dzieci się bawią razem, rozrabiają. Może przesadziłam, że to grzech, zresztą napisałam to bardziej w formie pytania. Znam kobiety, które bardzo żałują, że nie zdecydowały się chociaż na drugie dziecko, a teraz już jest za późno.
Myślę, że wiele osób by chciało więcej dzieci niż jedno czy dwoje, nawet na forach nie-katolickich kobiety często piszą, ze by chciały więcej dzieci, gdyby warunki ekonomiczne były. Mam 2 dzieci, teraz jest super i w domu i między nimi, bardzo się kochają ale pierwsze 2 lata jak się młodsza urodziła były masakrycznie trudne dla mnie osobiście jako matki - bez pomocy z zewnątrz babć, dziadków itp.(wszyscy pracują zawodowo), mąż całymi dniami też w pracy, ja calutkie dnie z małymi dziećmi, zero koleżanek dookoła. Ponadto kosztowało mnie to wyrzeczenie kilku lat pracy zawodowej i finanse znacznie się nam pogorszyły do tego stopnia, że musimy korzystać z pomocy finansowej rodziców. Psychicznie dojrzeliśmy jako małżeństwo do trzeciego dziecka (mąż by bardzo chciał) ale ci z tego? Oboje wiemy, że nie mamy zupełnie warunków do tego a ja powinnam jak najszybciej drugą pensję do domu zacząć przynosić. Tak to jest z tą dzietnością w Polsce.
Czy to byłaby głupota czy już zdrada?
Zdanie takie przecież prawdziwe, jednak jest przewrotne i stygmatyzujące. To jest bardzo smutne.......
Natomiast polskie tłumaczenie jest zupełnie inne. Czyżby polski tłumacz niedosłyszał?
„Myśl katolicka jest często rozumiana błędnie, tak jakby Kościół głosił ideologię maksymalnej płodności, nakłaniając małżonków do przekazywania życia bez rozeznania i jakiegokolwiek planu. Wystarczy jednak uważnie przeczytać wypowiedzi Magisterium, aby stwierdzić, że tak nie jest. W istocie, przekazując życie, rodzice realizują jeden z najważniejszych wymiarów swego powołania: są współpracownikami Boga. Właśnie dlatego zobowiązani są do przyjęcia postawy niezwykle odpowiedzialnej. W podejmowaniu decyzji o tym, czy przekazywać życie, czy tego nie czynić, nie powinni ulegać egoizmowi, ani dać się ponieść lekkomyślności, lecz kierować się roztropnością i świadomą wielkodusznością, która potrafi ocenić możliwości i warunki, i zadbać przede wszystkim o dobro mającego narodzić się dziecka. A zatem, gdy istnieje powód, aby nie przekazywać życia, wybór taki jest godziwy, a może nawet być obowiązujący”.
Ps. Ile panien i kawalerów nie zachowuje się jak zwierzęta tzn. nie współżyje seksualnie bo są odpowiedzialni? I tak ma być. Ile osób bezrobotnych nie zakłada rodzin i nie współżyje seksualnie bo postępują odpowiedzialnie? Może o tym się mało mówi, ale dla mnie to są osoby godne podziwu, a nie te które "puszczają się" a potem proszą wszystkich o pomoc ...
Zgadzam się z Tobą w pełni. To oburzenie na słowa Papieża (zgodne przecież w pełni z nauczaniem KOścioła) mogły oburzyć tylko tych, którzy tej nauki i wykładni KK w kwestii płodności nie znają lub jej z premedytacją nie stosują, bo im się nie podobają postanowienia Soboru Wat. II - a takich ludzi na forach katolickich niestety jest sporo.
@odpowiedzialna
Zgadzam się całkowicie.
Poniżej cytat z Księgi Mądrości:
"13 Błogosławiona niepłodna, ale nieskalana,
która nie zaznała współżycia w łożu,
w czas nawiedzenia dusz wyda plon.
14 I eunuch, co nie skalał swych rąk nieprawością
ani nic złego nie myślał przeciw Bogu:
za wierność otrzyma łaskę szczególną
i dział pełen radości w Świątyni Pańskiej.
16 A dzieci cudzołożników nie osiągną celu,
zniknie potomstwo nieprawego łoża.
17 Jeśli nawet żyć będą długo - za nic będą miani
i na końcu niechlubna będzie ich starość."
Dzietność sama w sobie nie jest najwyższą wartością.
Ludzie potraficie pisać, ale czytać i myśleć to już nie bardzo!
To, że ktoś ma np. 10 dzieci to nie musi znaczyć, że jest nieodpowiedzialny. Jeśli mówiąc w skrócie małżonkowie są zdrowi, żyją w dostatku i do tego są odpowiedzialni to wspaniale, tylko się cieszyć i nikt tego nie potępia! Wystarczy trochę pomyśleć ...
Uważam, że mimo, że mogło to być porównanie w wyniku przemęczenia lub przejęzyczenia, to mimo to porównanie takie do królików nie wróży nic dobrego chociażby w środowiskach rodzinnych, gdzie takie małżeństwa nawet przez katolików bardzo praktykujących i wierzących są wyszydzane i obgadywane.
Chodzi o to, że wielu NIE-katolików uważa BŁĘDNIE, że nauka katolicka o rodzinie polega na tym, żeby płodzić jak najwięcej dzieci, bez ograniczeń, "ile Bóg da" i do tego wyśmiewają NPR porównując go z kalendarzykiem, którego nikt już od dawna nie stosuje.
Papież wyjaśnił, że tak nie jest.
Spoko, ja nikomu nic nie dyktuje ani nie oskarżam, wiem natomiast, że gdy po prawie 6 latach zdecydowaliśmy się na drugie dziecko byliśmy pełni obaw i przyzwyczajeni do "odchowanego" dziecka, ale po paru latach wiem jaka to jest radość i szczęście gdy dzieci się bawią razem, rozrabiają. Może przesadziłam, że to grzech, zresztą napisałam to bardziej w formie pytania. Znam kobiety, które bardzo żałują, że nie zdecydowały się chociaż na drugie dziecko, a teraz już jest za późno.
I jeszcze sprawa języka. "Króliki", "zrugałem" itp. - to jest język jakiegoś talk show, a nie język Kościoła. To jest psucie przestrzeni słowa.
Kogo to ukluje i zacznie doszukiwac sie prawdy i przeczyta calosc, moze nabierze (jeszcze) wiekszego dystansu do tego co dziennikarze wypisuja?
Na marginesie: na chorobe krzykliwych naglowkow zapadaja czasem takze takie media jak Gosc Niedzielny czy KAI. Niestety.
Króliki faktycznie są istotami nierozumnymi. Dlatego właśnie nie możemy być, jak króliki. Jeżeli ktoś wie, że skacząc z trampoliny stanie się kaleką, albo straci życie, to byłoby głupotą skakać. Inaczej ma się sprawa, gdy ktoś skacze kolejny raz z doświadczeniem poprzednich skoków, lub skoku kogoś innego.
Potencjalnie, każdy skok jak i każda ciąża może spowodować śmierć. Czy daje nam to podstawy do tego, żeby "odpowiedzialnie" nie ryzykować i dać sobie spokój z dziećmi.
Proponuję w pierwszym przypadku konsultować z tymi, co już skakali, a w drugim z tymi, co już mają dzieci i z lekarzami oczywiście.
Decyzję podejmują rodzice w relacji do Boga.
Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mk 9,30-37)
Ciekawe, co też Jezus miał na myśli....? Pewnie, żebyśmy przyjmowali tylko po jednym dziecku :)
Niech Kościół słyszy głos świeckich ludzi.
Także reasumując moją wypowiedź stwierdzam, że kościół w ogóle nie powinien zabierać głosu na temat liczby potomstwa u wiernych. Jeden chce/stać go na 5kę to ma 5tkę. Inny nie chce/nie stać go na żadne dziecko, to nie ma.
Ty w ogóle czytałeś ten wywiad, czy tylko nagłówki artykułów?? Papież dla nikogo nie zaleca trójki dzieci!!!!
Generalnie szło szybko, ale to przez to że się starałem i obmadlałem nieustannie przed relikwiami JPII, widziałem kraj realnie jako niszczony przez PO-PSL i Bronia. Nie jakąś zieloną wyspę. Nadzieje mogłem lokować tylko w Bogu. Kolejna sprawa, że nie chciałem już więcej od rodziców, choć mogłem bo są związani z medycyną i to dla nich nie problem.
To może konkretniejsze pytanie - czy za te 1800/2000 zł musiałeś utrzymać siebie, żonę i 2 dzieci + opłacić mieszkanie co miesiąc, czy tylko siebie? A jeśli potrafiłeś utrzymać rodzinę (4 osoby), za te pieniądze, to faktycznie cuda się w Twoim życiu dzieją. Wiele rodzin za takie pieniądze musi wyżywić kilka osób, co jest oczywiście niemożliwe w Polsce.
PS. W „Dzienniczku” Faustyny Jezus mówi że jeżeli Polska będzie Mu posłuszna, wywyższy ją w potędze. Te słowa są ciągle aktualne.
Próg o którym piszesz przekroczyłem szybciej niż rok po studiach, ale dochodziłem do niego bez znajomości. Od najniższego stanowiska. Jeśli przywołuje się w życiu Ducha Świętego, tą energie atomową to przechodzi się przez życie jak burza. Oczywiście trzeba być odpowiedzialnym a nie "pójdę w paszczę lwa bo Bóg mnie ocali”, ale zaufanie + praca dają wspaniałe efekty. Trzeba tylko przyznać że to co się ma, ma się dzięki Bogu.
Rozumiem, że jesteś już na emeryturze, bo jeśli nie, to chyba w swoim entuzjaźmie nie zdajesz sobie sprawy, że to wszystko możesz stracić w jeden dzień. Jak od uderzenia pioruna- by zachować metaforę burzy. Nic nie należy do Ciebie. A takich pewniaczków już były tysiące.
Jezus to jest lepszy od najlepszej polisy i najlepszego ubezpieczenia. Jeśli ktoś zaufał sobie to może być różnie, na Jezusie nikt się nie zawiódł nigdy. Obecnie mój szef jest ze mnie niesamowicie zadowolony, widziałem oceny które idą wyżej. Stąd kolejna poprawa sytuacji finansowej.
Sytuacje w kraju znam, ubolewam nad nią bardzo. Popieranie partii o poglądach masońskich jak PO ma katastrofalne konsekwencje. Nie rozumiem tego zachowania ani trochę. A jakby zaczęli prosić o Ducha Świętego, wyraźnie odróżniliby manipulację od prawdy. Tym bardziej jestem wdzięczny Bogu, przez co dostaję od Niego więcej.
Czy nie uważacie, że jest wielka różnica pomiędzy przyjmowaniem w naturalny sposób kolejnego poczętego dziecka, a dążeniem do tego, żeby mieć "jeszcze jedno", bo "my chcemy mieć jak najwięcej"?
W czasie zawierania małżeństwa małżonkowie przyrzekają przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym ich Bóg obdarzy. Nie przyrzekają starać się ze wszystkich sił o tyle dzieci, ile się tylko uda. I nikt od nich tego nie wymaga.
Zresztą, gdyby Pan Bóg chciał, żeby ludzie mnożyli się jak te przysłowiowe "króliki", mógłby inaczej proces rozrodczy zaprojektować - np. bez żadnego cyklu miesięcznego. Kobieta mogłaby być płodna "na okrągło" i w każdej chwili mogłoby dojść do poczęcia. Ale tak nie jest. Skoro istnieje okres niepłodny w cyklu miesięczym - i to dość długi - to jest on po coś.
Jeśli ktoś chce mieć bardzo dużo dzieci i stara się o kolejne - to jest jego wybór. Ale niech nie narzuca tego innym i nie twierdzi, że to "jedyna słuszna" droga.
A może Pan Bóg chciał, żebyście mieli czwórkę? :) Ewangelistów było tylko czterech, a nie dziesięciu. I Bogu wystarczyło. :)))
Poza tym - będziecie jeszcze mieli wnuki... :)))
Dla kobiet:
Przy trójce jeszcze jakoś wszystko ogarniasz, potem cuda stają się codziennością. Nigdy nie bałam się tego, co będziemy jeść, czy będą pieniądze. Nigdy.
Dla mężczyzn:
Kiedyś zadzwonił znajomy i zaproponował, bym pojechał z nim na safari do Kenii. Coś dla prawdziwych facetów. Polowanko. Ekstremalna wyprawa. Powiedziałem: „Słuchaj, bracie, ja mam safari każdego dnia. Jeszcze nie otworzę oczu, a już wiem, że jestem w Kenii. Mam w jednym pokoju doświadczenia, których ty nie przeżyjesz nawet z największym guźcem na równinie Serengeti (rzucam w ciemno, bo nie wiem, czy akurat tam żyją guźce). Ty przy setkach lampartów i antylop gnu nie jesteś w stanie przeżyć choć części tego, co ja. Wiesz dlaczego? Bo zawsze możesz powiedzieć: „Nie podoba mi się, kupuję bilet powrotny, wracam”.
Szanownych Państwa obojga płci ZAPRASZAM do lektury wywiadu:
http://gosc.pl/doc/1816750.Safari-po-polsku
Dla księży
1) Matka Jana Pawła II urodziła "tylko" troje dzieci. Jeden z jej synów został papieżem. Bogu wystarczyła trójka (a nawet dwójka, bo córeczka wcześnie zmarła), żeby wybrać sobie świętego.
2) Matka Benedykta XVI też urodziła "tylko" troje. Jej dwóch synów zostało kardynałami, a jeden z nich - papieżem. Bogu wystarczyło.
@ Anna
Tak czy owak, jestem na 100% mężczyzną i też mam swoje safari:
http://gosc.pl/doc/1513821.Uratowala-mnie-Eucharystia
a po dwudziestu trzech latach kapłaństwa wielką liczbę dzieci... duchowych (synów i córki), które też rodzą się w bólu.
PS. moja mama jest z dziewięciorga rodzeństwa i mój tato też jest z dziewięciorga rodzeństwa.
Chyba za wszelką cenę starasz się udowodnić, że najlepiej jest mieć mało dzieci?
Emilia Wojtyła urodziła tylko troje - więcej nie mogła, bo zmarła. Nawiasem mówiąc, czy poczęcie trzeciego dziecka, Karola, nie było nieodpowiedzialnością? Przecież osierociła go bardzo wcześnie... Może w tym wieku nie powinna już myśleć o dziecku? Tylko że gdyby wtedy się nie zdecydowała - nie byłoby świętego papieża i świat dziś byłby uboższy, no nie?
Pewnie, Bogu zawsze wystarczy, on sobie z nami poradzi i dostosuje się do nas. Pytanie tylko, ile my sami zabieramy dobra przez swój egoizm? Każdy nowy człowiek to dar od Boga. Trzeba kierować się rozumem i nie rozmnażać za wszelką cenę - ale popadanie w drugą skrajność i skąpstwo w tej dziedzinie jest równie przykre. To odbieranie światu czegoś bardzo dobrego. A sobie - kolejnej osoby do kochania.
Księże Adamie
Gratuluję i życzę powodzenia.
Zgodzi się ksiądz jednak, że dobry ksiądz - to przede wszystkim święty ksiądz.
@M.T.
Pani Emilia Wojtyłowa zmarła, gdy mały Karolek miał około 9 lat, a zatem gdyby tak bardzo, bardzo chciała, to jeszcze mogłaby trójkę urodzić.
Rodzice Benedykta XVI zmarli w podeszłym wieku, a zatem też mieli jeszcze czas aby się starać o więcej dzieci.
Dodam jeszcze, że zarówno Wojtyłowie jak i Ratzingerowie żyli dość skromnie, ale na chleb im nie brakowało.
Niczego nie staram się udowodnić, przytaczam tylko fakty. Chodzi mi o równowagę i zdrowy rozsądek. Pan Bóg z każdej rodziny może powołać świętego, przez wzgląd na jego dążenie do świętości, a nie po policzeniu ile ma braci i sióstr.
Gdy urodził się przyszły papież Benedykt, Jego mama miała już 43 lata. Pierwsze dziecko urodziła mając 37 lat. Trudno było oczekiwać stadka dzieci.
A gdzie miejsce na ofiarność dla rodziny, gdzie miejsce dla "bycia darem dla najbliższych".
Nie krytykuję mało czy wielodzietnych, ale czytając różne tutaj wypowiedzi odnoszę wrażenie, że zły się cieszy,żę tak udało mu się namącić i poczynić zamieszania.
Kochani Pan Bóg jest Ojcem nas wszystkich, a raczej kochającym i miłosiernym Tatą i tych wielo- i tych małodzietynych.
Macierzyństwo i ojcostwo są darem Boga, ale przyjęcie tego daru, zachwyt nad jego pięknem i ukazanie go społeczeństwu jest waszym zadaniem. Każde z waszych dzieci jest wyjątkową istotą, która nie powtórzy się już nigdy w historii ludzkości...
Dziecko jest cudem, które zmienia życie.
Szkoda i przykro z powodu tych niefortunnych słów w samolocie z Filipin do Europy
Szkoda i przykro z powodu tych niefortunnych słów w samolocie z Filipin do Europy
Dziękuję wszystkim! :)
I to jest istota problemu.
Człowiek ma godność osoby ludzkiej i ma zakodowany w sobie obraz Boga (bo jest stworzony na Jego obraz i podobieństwo ) i dlatego jako małżonek , w sferze seksualnej , nie może kierować się samym tylko instynktem lecz miłością w prawdzie i odpowiedzialności oraz wszelkimi konsekwencjami z tego wynikającymi !
Małżonkowie powinni być wolni od swojego egocentryzmu również w sferze seksualnej mocą autentycznej i szczerej miłości i oddania która płynie z Sakramentu Małżeństwa mocą Boga samego.
Rozmnażajcie się i czyńcie sobie ziemię poddaną powiedział Bóg po stworzeniu pierwszych Rodziców .
Lecz z poszanowaniem godności człowieka jako Osoby gdyż godność człowieka jako Osoby jest nam dana i zadana , to ona stanowi o naszym człowieczeństwie !
Gdy kopulują króliki czynią to bezmyślnie, siłą sprawczą instynktu i tak ma być.
Obraz królika został przywołany dla zaakcentowania różnicy w nastawieniu i w zachowaniach ludzi i zwierząt.
Papież nie porównuje ludzi do królików !
Małżonkowie dając życie i opiekując się nim dojrzewają w swoim człowieczeństwie!
Ilość dzieci w rodzinie nie jest najważniejsza lecz nastawienie jednego człowieka do drugiego człowieka , małżonków do siebie !
W każdej osobowej relacji jest to najważniejsze bo właśnie tym różnimy się od zwierząt !
Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.