Najnowsze Wydania
-
Nowy numer 24/2024 Dokument:(8850627,Kilka słów o samotności)
-
MGN 07/2024 Dokument:(8852694,Droga na szczyt)
-
Historia Kościoła 04/2024 Dokument:(8840654,Czy św. Piotr cierpiał na reumatyzm i czy kościelne trybunały stosowały tortury? )
-
Nowy numer 23/2024 Dokument:(8839869,Serca dwa)
-
Gość Extra nr 9 Dokument:(8805448,Mama to miłość)
Wyszukano wyników: 21129
Bóg truchleje
Każdego roku Zbawiciel rodzi się w liturgii Kościoła, by zdejmować piętno przekleństwa z naszych codziennych doświadczeń i zbiorowej historii. Wbrew nadziejom wielu przychodzi nie po to, by dać łupnia tyranom i zawrócić nas z drogi na Golgotę, lecz po to, byśmy przylgnęli do Jego chwalebnego krzyża.
Skarga Boga
Czytam tekst Prologu Ewangelii według św. Jana wielokrotnie, przy różnych okazjach. Zawsze, nieodmiennie z tym samym przekonaniem, że to słowa szczególnie ważne – jakby synteza tego, co Bóg zechciał nam powiedzieć o sobie. I za każdym razem, gdy natrafiam na ten właśnie fragment, mam nieodparte wrażenie, że jest w nim ukryta jakby bolesna skarga Boga. „Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” (J 1, 11) - to nie echo z nieokreślonej przeszłości, ale twarda diagnoza także naszej rzeczywistości. Diagnoza, która daje do myślenia.
Nieludzki Bóg?
„Nieludzki Bóg” – czytamy często w warczących internetowych komentarzach. To nieprawda.
Wcielony Bóg stał się ludzki do bólu. Przyszedł jako dziecko. Dobrowolnie ogołocił się z chwały.
Nakreślona przez Jezusa prorocza wizja nieba zapiera dech w piersiach. Powracający Pan
„przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał”.
Łk 12,37
